Εμείς οι άντρες έχουμε σε τεράστια υπόληψη την μητέρα μας (πρώτη), τον πατέρα μας (σόρυ πατέρα) και τον κολλητό μας. Τι γίνεται όμως όταν έχουμε αδερφό; Τότε αυτόματα κερδίζει με διαφορά.
Ναι, είναι ο ίδιος τύπος που παίζουμε μπουνιές για ένα ντόνατ, αλλά είναι και ο ίδιος άνθρωπος που επικοινωνούμε με ένα βλέμμα, ένα νεύμα και ακόμα και με μια κωδική λέξη που δεν ξέρει κανείς άλλος παρά μόνο εμείς. Και μιας και ο αδερφός μου είναι στην Ελαφόνησο για δουλειά (την ζει την ζωή του ο Ι-μπαγάσας) ας σας πω 5 λόγους που αγαπάμε τον bro μας και είναι ο σημαντικότερος στο κόσμο.
-Ακούμε μουσική και με το ζόρι κάθεται μαζί μας
Την τελευταία τριετία έχω πάθει μια κρίση μουσικής ταυτότητας. Οι Sepultura έγιναν Παντελίδης, οι Mastodon… Πάολα και οι Manowar μετονομάστηκαν σε Οικονομόπουλο. Κάθε φορά ο αδερφός μου άκουγε ότι έβαζα. Δεν του άρεσαν ιδιαίτερα ούτε τα μεν, ούτε τα δε. Ποτέ δεν μου είπε «Βγάλτο να ακούσουμε Manu Chao». Γιατί σαν το αίμα μου, καταλάβαινε πως για να γυρίσω το ρεπερτόριο, αυτόματα κάτι με απασχολούσε. Όταν έμαθε γέλαγε…
-Είναι εκεί στα ΠΟΛΥ δύσκολα
ΟΚ, δεν λέμε στα αδέρφια μας εμείς οι άντρες τα γκομενικά μας. Έτσι και εγώ δεν τα λέω στον αδερφό μου. Στον πρώτο μεγάλο χωρισμό ήταν εκεί. Μόνο που μου χτύπησε την πλάτη και μου χάιδεψε τα μαλλιά αυτόματα ήξερα πως δεν ήμουν μόνος. ΟΚ, ήπιαμε και ένα καφάσι μπύρες μετά αλλά αλήθεια υπήρχε καλύτερη παρέα εκείνη την ώρα για κάτι τέτοιο; Μπα…
-Θα παίξει μέχρι και μπουνιές ακόμη και αν έχεις άδικο!
Πόσες φορές δεν έχουμε τσακωθεί αγόρια και ο πρώτος που μπήκε να μας υπερασπιστεί είναι ο αδερφός μας; Έτσι και ο δικός μου! Πλάκωνα τον άλλον; Έμπαινε! Τις έτρωγα; Ξανάμπαινε! Έτρωγα κλωτσιά στην μπάλα (το σημάδι στο καλάμι ακόμη υπάρχει), πρώτος για τις «ψιλές». Έριχνα; Πρώτος για τις «ψιλές» στους άλλου. Και φυσικά εννοείται πως το ίδιο έπραττα ακόμη και όταν ήμουν 1,50 στο μπόι. Ακόμη και αν θα έτρωγα ξύλο. Τι γιατί; Θα μου πειράξουν τον αδερφό;
-Αυτός ο «χαζός» κώδικας επικοινωνίας
Τώρα μην μου πείτε πως εσείς με τα αδέρφια σας δεν έχετε μια δική σας γλώσσα; Εγώ είμαι στα 29 κοντά, ο αδερφός μου στα 30. Ακόμη και τώρα κάνουμε έναν περίεργο ήχο λίγο Jurassic Park, λίγο σφάζουμε αρνί, λίγο μεθυσμένος που τραγουδάει τραβιάτα. Και ξέρουμε τι λέμε ο ένας στον άλλον! Η μάνα μου σταυροκοπιέται, ο πατέρας μου κάτι έχει καταλάβει και μόλις ακούει τον θόρυβο βγάζει πιάτα να φάμε…
-Γιατί είναι ο απόλυτος υπερήρωας μας
Ναι, δεν είναι. Είναι όμως πιο έξυπνος, πιο μάγκας, πιο γοητευτικός. Για εμάς που είναι μεγαλύτερος. Αντίστοιχα λέει το ίδιο και εκείνος για εμάς που είμαστε μικρότεροι. Και επειδή η ζωή έχει πολλές δυσκολίες, όταν ο δικός μου αδερφός ξεπέρασε τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΑ, όχι έναν χωρισμό, αυτόματα ήξερα πως ο Superman ήταν θνητός μπροστά του. Και αυτόματα κέρδισε την θέση του δίπλα στο Πάνθεον των δικών μου υπερηρώων.
-Γιατί είναι ο πιο cool θείος
Παιδιά εμείς ακόμη δεν έχουμε κάνει. Αλλά αν είναι τα παιδάκια μου να έχουν θείο σαν τον αδερφό μου, τότε απλά ξέρω: Θα παίζουν μπάλα όλη μέρα, θα είναι cool και θα λένε εξυπνάδες. Όχι κρύες. Κανονικές!
ΥΓ: Τα παραπάνω αλλάζουν με κτηματικές διαφορές. Χιούμορ!
ΥΓ 1: Στελάκη ετοίμασε μου το δωμάτιο μου στην Elafonisos!
Δες ΕΔΩ γιατί μας ελκύουν οι μεγαλύτερες γυναίκες