Ο πιο πολυάσχολος σύζυγος και μπαμπάς της Αμερικής αποκαλύπτει σε ένα συγκλονιστικό κείμενο ότι έμαθε από τη θητεία του σαν Πρόεδρος τον τρόπο να εξισορροπεί την οικογενειακή και την επαγγελματική του ζωή. Άλλωστε, αυτή δεν είναι η βάση της ευτυχίας;
Όταν είσαι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, περιβάλλεσαι από κόσμο πάντα - από συμβούλους, τον Τύπο, τις Μυστικές Υπηρεσίες, τα πλήθη. Είναι μια φούσκα που είναι δύσκολο να βρεις διαφυγή. Αυτό είναι που κάνει τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν σε εκείνες τις σπάνιες προσωπικές στιγμές σου ακόμα πιο σημαντικούς.
Συμβαίνει απλά να είμαι αρκετά τυχερός να περιβάλλομαι από γυναίκες. Είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μου. Είναι οι άνθρωποι που με έχουν διαμορφωσεί το περισσότερο. Και σε αυτή τη δουλειά, είναι το καταφύγιο μου.
Οι άνθρωποι συχνά με ρωτούν αν το να είμαι Πρόεδρος με δυσκολεύει να περνάω χρόνο με τη Michelle και τα κορίτσια μας. Αλλά η αλήθεια που προκαλεί έκπληξη είναι ότι το να είμαστε στο Λευκό Οίκο έκανε την οικογενειακή μας ζωή πιο "κανονική" από ότι ήταν ποτέ.
Όταν η Malia γεννήθηκε, η Michelle και εγώ ήμασταν αρκετά τυχεροί να περάσουμε τρεις ευτυχισμένους μήνες ως επί το πλείστον στο σπίτι με το κοριτσάκι μας. Στη συνέχεια, όμως η Michelle επέστρεψε στην εργασία της, αν και με μειωμένο ωράριο, και εγώ στο πρόγραμμά μου με τη διδασκαλία στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Σικάγο και να υπηρετώ το κρατικό νομοθετικό σώμα. Αυτό σήμαινε ότι θα έλειπα συχνά μακριά στο Springfield για τρεις ημέρες κάθε φορά. Ακόμα και όταν ήμουν στο σπίτι στο Σικάγο, είχα εργασίες να βαθμολογήσω, να γράψω σημειώσες και απογευματινά meeting να παρακολουθήσω.
Ως επαγγελματίες, νιώθαμε ευλογημένοι σχετικά με τους οικονομικούς μας πόρους για πράγματα όπως η αξιόπιστη φροντίδα των παιδιών και το ντελίβερι, όταν ήμασταν πολύ εξαντλημένοι να μαγειρέψουμε. Οι δουλειές μας μας έδιναν την ευελιξία που πολλές εργαζόμενες οικογένειες απλά δεν έχουν. Ακόμα, ο καθένας είχε ένα κάρο φοιτητικών δανείων, που σήμαινε ότι όταν παντρευτήκαμε, γίναμε φτωχότεροι μαζί. Έτσι, μετρούσαμε κάθε δεκάρα για τη διαχείριση των λογαριασμών του νοικοκυριού μας, να αποπληρώσουμε τα φοιτητικά δάνεια μας και να διατηρήσουμε μια πλήρους απασχόλησης μπέιμπι σίτερ. Οι πολλαπλές πιέσεις, ενίοτε, ήταν μια πραγματική δοκιμασία για το γάμο μας, όπως συμβαίνει και σε πολλούς εργαζόμενους γονείς με μικρά παιδιά. Μετά τη γέννηση της Sasha, η Michelle δούλευε, ενώ προσπαθούσε να ισορροπήσει τη ζωή στο σπίτι μας. Εγώ βοηθούσα, και έβλεπα τον εαυτό μου ως ένα αρκετά προοδευτικό τύπο. Αλλά η αλήθεια ήταν, ότι βοηθούσα με βάση τους όρους μου και το πρόγραμμα μου, και οι προσδοκίες και τα επιπλέον βάρη έπεσαν –αδίκως- στην Michelle, όπως συμβαίνει σε πολλές γυναίκες.
Ευτυχώς, είχαμε τη βοήθεια της υπέροχης πεθεράς μου, Marian, η οποία ζούσε μόλις λίγα λεπτά μακριά. Όμως ακόμα, η Michelle ήταν δικαιολογημένα αγχωμένη και απογοητευμένη, και υποψιάζομαι ότι ένιωθε λίγο σαν single μαμά μερικές φορές. Τα πράγματα δεν δεν έγιναν καθόλου ευκολότερα όταν εξελέγην στη Γερουσία και έπρεπε να μετακινούμαι πάνω κάτω στην Ουάσινγκτον κάθε εβδομάδα. Στη συνέχεια, οι ζωές μας βγήκαν εντελώς εκτός ισορροπιών κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας που με κράτησε στο δρόμο σχεδόν συνεχώς – αφήνοντας τη Michelle να κουβαλήσει ένα ακόμη βαρύτερο φορτίο για ακόμη μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.
Αυτός είναι ο λόγος που την αποκαλώ το βράχο της οικογένειάς μας - γιατί είναι. Πάντα ήταν.
Ακόμα, δεν ξέραμε τι θα αντιμετωπίζαμε όταν έγινα Πρόεδρος. Ξέραμε ότι ίσως να είχα ακόμη λιγότερο χρόνο για την οικογένειά μας. Γνωρίζαμε ότι ξεριζώνοντας τη Malia και τη Sasha από τους φίλους τους και το σχολείο και την κοινότητα στο Σικάγο τους θα ήταν μια μεγάλη πρόκληση. Έτσι, για να προλάβουμε τα χειρότερα, πήραμε τη Marian μαζί μας για να διευκολύνει τη μετάβαση και να είναι μαζί τους όταν η Michelle και εγώ δεν θα μπορούσαμε.
Αλλά προς έκπληξή μας, η μετακόμιση στο Λευκό Οίκο ήταν πραγματικά η πρώτη φορά από τότε που τα κορίτσια γεννήθηκαν που έχουμε καταφέρει να μαζευόμαστε όλοι μαζί σαν οικογένεια σχεδόν κάθε βράδυ. Η Michelle και εγώ, μπορούμε να πηγαίνουμε μαζί στις συναντήσεις με τους καθηγητές των κοριτσιών. Μπόρεσα να πάω στους αγώνες τένις της Malia και στο ρεσιτάλ χορού της Sasha. H Sasha με άφησε να βοηθήσω στην προπόνηση της ομάδας μπάσκετ που πάει, τους Vipers. Τελικά κέρδισαν τον τίτλο! Έχω ακόμη βιώσει ότι φοβούνται όλοι οι μπαμπάδες: να δω την κόρη μου να πηγαίνει στο πρώτο χορό της. Με ψηλοτάκουνα.
Έτσι δεν είναι πάντα εύκολο να είσαι πατέρας έφηβων κοριτσιών. Αλλά είναι αρκετά καλό να ζεις στον πάνω όροφο από το κατάστημα σου.
Ακόμη και τις πιο φορτωμένες μέρες μας, η Michelle και εγώ προσπαθούμε σκληρά να διατηρήσουμε τα οικογενειακά όρια που είναι απαραβίαστα. Για παράδειγμα, στις 18:30, δεν έχει σημασία πόσο απασχολημένος είμαι, αφήνω τη δουλειά και πάω επάνω για δείπνο με την οικογένειά μου. Αυτό είναι απαράβατο. Το προσωπικό μου ξέρει ότι θα χρειαστεί μόνο περίπτωση εθνικής έκτακτης ανάγκης για να μείνω μακριά από το τραπέζι που τρώμε. Ως νυχτερινός τύπος, προτιμώ να μένω μέχρι αργά να διαβάζω τις σημειώσεις και να δουλεύω τους λόγους μου μετά που όλοι θα έχουν πάει για ύπνο έτσι κι αλλιώς.
Έτσι, για μια ώρα περίπου στο δείπνο, το ενδιαφέρον μου δεν είναι η μέρα μου, αλλά οι δικές τους. Κάνω στη Sasha και στη Malia τις συνηθισμένες ενοχλητικές ερωτήσεις που κάνουν όλοι οι γονείς: Πώς ήταν το σχολείο; Τι κάνουν οι φίλοι σας; Έχετε κάνει τις εργασίες σας; Τι σκέφτεστε; Σε αντάλλαγμα, ξοδεύουν πολύ χρόνο να με πειράζουν για τα μεγάλα μου αυτιά ή τα ανιαρά κοστούμια μου - και η Michelle είναι πάντα κάτι παραπάνω από πρόθυμη να συμμετέχει σε αυτό.
Τώρα είναι σε μια ηλικία που είναι καλά ενημερωμένες, έτσι μου κάνουν συχνά ερωτήσεις για την επικαιρότητα. Όπως πολλοί νέοι, για παράδειγμα, ενδιαφέρονται ενδελεχώς για το περιβάλλον. Όπως και οι περισσότεροι της γενιάς τους, θεωρούν δεδομένο ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο λόγω του φύλου ή της φυλής ή του σεξουαλικού προσανατολισμού ή μιας αναπηρίας. Τρέφουν κάθε προσδοκία όπως και οι νεαρές γυναίκες σαν κι αυτές ότι έχουν τη δυνατότητα να μεγαλώσει και να γίνουν οτιδήποτε θέλουν εκείνες να είναι. Το καλύτερο σημείο της ημέρας μου είναι να ακούω τις σκέψεις τους για τον κόσμο και να βλέπω τι έξυπνες, αστείες, ευγενικές νεαρές γυναίκες που έχουν γίνει. Αυτή η ώρα επαναφορτίζει τις μπαταρίες μου και μου δίνει προοπτική. Και αυτές είναι οι στιγμές που μπορώ απλά να είμαι μπαμπάς - ακόμα κι αν είναι σε στιλ Μπαμπάαααα", δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο.
Η Michelle δίνει τον καλύτερο της εαυτό για να διαφυλάξει αυτήν την ώρα, και φαίνεται τεράστια η διαφορά. Όπως είπα, αυτή είναι ο βράχος μας. Ό,τι κι αν προκύψει, ξέρω ότι θα είναι εκεί για μένα. Και εγώ θα είμαι πάντα εκεί για αυτές.
Αυτές τις μέρες, τα κορίτσια ίσως να λείψουν από κάποια από τα οικογενειακά μας δείπνα, επειδή είναι τόσο απασχολημένες με το σχολείο και τις εξωσχολικές δραστηριότητες τους. Και όπως πολλοί γονείς λυκειόπαιδων που ήδη με ενθουσιασμό ψάχνουν για πανεπιστήμιο, τρέμω ήδη την άδεια θέση στο τραπέζι όταν η Malia θα φύγει το επόμενο φθινόπωρο. Πιάνω τον εαυτό μου να θέλω να μείνω στο τραπέζι για λίγο περισσότερο, προσπαθώντας να αποτρέψω το πέρασμα του χρόνου. Αλλά για όσο το δυνατόν περισσότερο, σκοπεύω να απολαμβάνω κάθε στιγμή που μαζευόμαστε όλοι μαζί κάτω από την ίδια στέγη.
Η Πρώτη Κυρία, Nancy Reagan, έγραψε κάποτε, "Τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για τη ζωή στον Λευκό Οίκο." Είχε δίκιο, φυσικά. Τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει. Αλλά η οικογένειά σου μπορεί να σε στηρίξει.
Η ιστορία δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικό More στο διπλό τεύχος Ιουλίου Αυγούστου 2015.
