Ήξερες ότι η Δήμητρα Γαλάνη κλείνει σήμερα τα 63 της χρόνια; Για να το γιορτάσουμε αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, τότε που ήταν 35 χρονών, που είχε γίνει εξώφυλλο του Playboy και μιλούσε για τα σχέδιά της, για το γάμο και τον ερωτισμό. Δες ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη συνέντευξή της στον Ανταίο Χρυσοστομίδη και τη φωτογράφισή της από τον Ντίνο Διαμαντόπουλο.
Υπάρχει στα σχέδιά σας κάτι που δεν έχετε τολμήσει μέχρι σήμερα;
Πολλά. Μπορεί ξαφνικά να βγω αύριο να τραγουδήσω Μπιτλς ή Μπρελ ή Βανόνι, πράγματα δηλαδή όχι καινούρια, που όμως μου αρέσουν. Θα ήθελα να κάνω ένα αφιέρωμα στον Τσιτσάνη. Ακόμα θα με ενδιέφερε να πω δημοτικά, που δεν έχω πει ποτέ. Πράγματα απλά, αλλά ουσιαστικά. Δεν έχω ιδιαίτερο άγχος να παραστήσω τον άνθρωπο που ανακαλύπτει ξαφνικά την πυρίτιδα. Πολλοί καλλιτέχνες το έχουν κάνει πριν από μας… […]
Γνωρίζετε, βέβαια, ότι οι φωτογραφίες αυτές θα συζητηθούν πολύ, και ότι ο καθένας θα πει το μακρύ και το κοντό του…
Μα, βγάζοντας αυτές τις φωτογραφίες σημαίνει ότι είμαι έτοιμη να ακούσω πολλά και διάφορα! Είναι κάτι που με διασκεδάζει. Άσε και το γεγονός ότι η παρουσία μου στο PLAYBOY – η παρουσία, δηλαδή, μιας γυναίκας που ποτέ κανείς δεν θα περίμενε να φωτογραφηθεί για το συγκεκριμένο περιοδικό – μπορεί να τονώσει και το γυναικείο ηθικό. Πιστεύω ότι η κίνηση του περιοδικού είναι μια κίνηση αβροφροσύνης που απευθύνεται σε όλες τις γυναίκες, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με τις γκομενάρες που συνήθως δημοσιεύετε στις σελίδες σας… Λίγο το ‘χετε αυτό στο τέλμα που μας περιβάλλει; […]
Το γάμο τον σκεφτήκατε ποτέ;
Ποτέ. Μπορείτε να το φανταστείτε; Μια γυναίκα τριανταπέντε ετών που ποτέ δεν σκέφτηκε το γάμο;
Δεν νιώσατε ποτέ την ανάγκη ενός άντρα δίπλα σας που να σας καθοδηγεί, να σας συμβουλεύει, να σας προστατεύει; Αναφέρομαι, βεβαίως, στην πλατιά διαδεδομένη αντίληψη του άντρα – προστάτη…
Όχι, αυτή την εικόνα του άντρα δεν τη χρειάστηκα ποτέ στη ζωή μου. Παρ’ ότι δουλεύω σε ένα από τα πιο ανδροκρατούμενα κυκλώματα που υπάρχουν, ποτέ δεν είδα τον άντρα με αυτό τον τρόπο.
Σαν προστάτη, λοιπόν, δεν τον χρειαστήκατε ποτέ. Τον χρειαστήκατε όμως σαν κάτι άλλο;
Βέβαια. Σαν συντροφιά, σαν παρέα, σαν εραστή, σαν πατέρα, σαν χιλιάδες πράγματα. Τη χρήση της δύναμής του δεν χρειάστηκα ποτέ. […]
Δεν σας βάζει ποτέ σε κρίση το ότι , σ’ αυτή την ηλικία, όλοι γύρω σας- διανοούμενοι και μη, χειραφετημένοι και μη, παντρεύονται;
Ούτε που το σκέφτομαι! Φαίνεται πως είμαι σαν κάτι τρελούς που βγαίνουν στο δρόμο και νομίζουν πως όλοι γύρω τους είναι τρελοί κι αυτοί μια χαρά! (Γέλια). Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω έντονη την αίσθηση του γελοίου με το γάμο: όταν διάφορες φίλες μου παντρεύονται, βάζω τα γέλια. Ντρέπομαι λίγο που σας λέω αυτά τα πράγματα, γιατί καταλαβαίνω για άλλους ανθρώπους αυτά τα πράγματα είναι ιερά. Αυτή είναι, όμως, η αντίδρασή μου. Να πω ψέματα;
Δες ΕΔΩ την εποχή που ο Κώστας Σόμμερ ήταν teddy boy και λεγόταν Σόμμερ.
