Έχουν ήδη περάσει 20 ολόκληρα χρόνια από τότε που η Αλίκη Βουγιουκλάκη έφυγε από τη ζωή. Όμως, εμένα μου φαίνεται σαν να ήταν χθες εκείνο το πρωινό της 23ης Ιουλίου του 1996. Στο άκουσμα αυτής της είδησης απόρησα. Φαινόταν απίστευτο. Το λιγότερο ένα φρικτό ψέμα! Ο ξάδερφος μου έκλαιγε και μοιρολογούσε που δεν πρόλαβε να την κάνει φίλη του! Τι περίμενες από παιδάκια 8 χρονών;
Για εμάς που δεν την γνωρίσαμε, η Αλίκη είναι ένα μυθικό πλάσμα βγαλμένο από τα πιο τρελά όνειρα φαντασίας και παραμυθιών. Μεγαλώσαμε με τις ταινίες της, τα τραγούδια και τις εικόνες που μας μετέφεραν οι οικογένειες μας. Το αποτέλεσμα; Τα περισσότερα κοριτσάκια ήθελαν να γίνουν Αλίκη ή έστω αεροσυνοδοί. Τα αγοράκια ήθελαν η κοπέλα τους να μοιάζει στην Αλίκη!
Με στόφα χολιγουντιανής σταρ, όμορφη, στιλάτη, ναζιάρα και λαμπερή μας χάρισε άπειρες στιγμές γέλιου, ενίοτε τρόμου, αλλά και συγκίνησης. Έχοντας ζήσει την Αλίκη μέσα από το έργο της, τις εικόνες των παλιών και τις πληροφορίες που βρίσκουμε στο ίντερνετ, η Αλίκη παραμένει αναμφισβήτητα μια σταθερά, ένα είδωλο, ένα φαινόμενο, μια εθνική στάρ όπως πολύ σωστά την είχε χαρακτηρίσει η δημοσιογράφος/χρονογράφος της εφημερίδας "Καθημερινή" Ελένη Βλάχου το 1959.
~
Οι ταινίες
Οι ταινίες της Αλίκης ήταν η αγαπημένη συνήθεια των Σαββάτων. Όσες δεν είχαμε σε κασέτες (ναι ναι…VHS), τις νοικιάζαμε από το video club ή ψάχναμε με μανία στα τηλεπεριοδικά πότε θα τις δείξει η τηλεόραση. Οι τίτλοι αρχής ήταν μια στιγμή ιερή και οι γονείς έβρισκαν την ηρεμία τους όσο κρατούσε η ταινία!
- Το ποντικάκι -1954
Πόσο πόνο και λύπη είχαμε νιώσει για την καημένη την Κρινούλα; Όμως, πέρα από αυτό ήταν η πρώτη αστυνομική ταινία που γυρίστηκε στην Ελλάδα κι έκανε το ντεμπούτο της η Αλίκη ως ποντικάκι!
- Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο – 1959
Οι σκηνές με τα χαστούκια του κυρίου Φλωρά - Παπαμιχαήλ προς την κόρη Παπασταύρου και τις φίλες της…βεβαίως βεβαίως…ήταν ο φόβος μας να μην αποτελέσουν έμπνευση για τους γονείς μας! Και φυσικά Γιαδικιάρoγλου ftw!
- Μανταλένα – 1960
Κλάμα για την Μανταλένα… Μια από τις πιο ωραίες ταινίες της που αξίζει να την δεις για να τη θυμηθείς, και με φοβερά τραγούδια!
- Η Αλίκη στο Ναυτικό - 1960
Πειρατήηηη…το τόπι μου! Η αγωνία να μην ανακαλύψει την Αλίκη ο πατέρας της (Κωνσταντάρας) στο πολεμικό πλοίο πάνω που είχε τρυπώσει!
- Το δόλωμα - 1964
Οι σκηνές που η Καίτη μαθαίνει τρόπους καλής συμπεριφοράς και στις σκάλες όπου ετοιμάζεται να αποχαιρετίσει τον Βαγγέλη Βουλγαρίδη θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας!
- Μοντέρνα Σταχτοπούτα – 1965
Οι ατάκες της Κατερίνας Πιερή «Ωωωω…Με συγχωρείτε! Ήταν τυχαίο!» και «Κυρ Στέφανε, να στείλεις σπίτι ένα κιλό μακαρόνια από εκείνα τα ωραία, έξι σοκολάτες και ζαμπόν. Θα το κάψουμε απόψε, Κυρ Στέφανε!» είναι αυτό που σήμερα θα λέγαμε viral!
- Η κόρη μου η σοσιαλίστρια – 1966
Η Λίζα Δέλβη έφτασε από το Λονδίνο, χόρεψε συρτάκι, έφαγε σουβλάκια, πήγε εκδρομές, μας τραγούδησε «είναι το στρώμα μου μονό» κι έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα icons επανάστασης (sic).
- Το πιο λαμπρό αστέρι - 1967
Η Κατερίνα από την ψαραγορά που τραγουδάει «Ψάρια πουλάω και δεν με νοιάζει» γίνεται το πιο λαμπρό αστέρι με τη σκηνή με τις φωτιές να είναι θρυλική πλέον!
- Η νεράιδα και το παλικάρι – 1969
Έπος! Απλά έπος! Μουσική, τραγούδια, αγωνία, γέλιο, κλάμα και ένα Κατερινιώ Φουρτουνάκη μπουκιά και συγχώριο. Ταινία εγγύηση ότι θα περάσεις καλα ακόμα κι αν την έχεις δει 56.842 φορές. (Ναι, την αγαπώ αυτήν την ταινία! Με τους φίλους μου ακόμα κάνουμε προβολές τα Σ/Κ και τη βλέπουμε!)
- Υπολοχαγός Νατάσσα – 1970
Η Νατάσσα Αρσένη στοίχειωνε τους εφιάλτες μας στις εθνικές αργίες. Ναι, μεν, φοβόμασταν, αλλά καθόμασταν με το μάτι γαρίδα να την παρακολουθήσουμε στα βασανιστήρια και να πέφτει από τις σκάλες.
~
Τα Τραγούδια
Ήξερες ότι ο πρώτος χρυσός δίσκος στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας ήταν αυτός με τα τραγούδια από την ταινία "Το Ξύλο Βγήκε Από Τον Παράδεισο", σε μουσική του Μ. Χατζιδάκι και ερμηνεύτρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη; Κι όμως, η Αλίκη κατά τα ξένα πρότυπα του Hollywood, τραγουδούσε εξίσου καλά και τα τραγούδια της έκαναν επιτυχία, ενώ όλοι οι μεγάλοι Έλληνες συνθέτες και στιχουργοί έγραψαν για εκείνη. Ενδεικτικά: Ξαρχάκος, Πλέσσας, Λοΐζος, Μαρκόπουλος, Παπαδόπουλος, Γκάτσος, Μικρούτσικος, Ζαμπέτας, Θεοδωράκης και κυρίως ο Μάνος Χατζιδάκις,
Τα παρακάτω τραγούδια τα σιγοτραγουδήσαμε πολλές φορές, ενώ κάποια από αυτά τα είπαμε και σε σχολικά σκετσάκια!
~
Οι έρωτες
Η προσωπική ζωή της Αλίκης ήταν σαν τη θάλασσα. Απρόβλεπτη, ταραχώδης, ενίοτε ήρεμη, αλλά κατά βάση συγκλονιστική. Έκανε δύο γάμους και δύο μεγάλες σχέσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας τα χρόνια πριν πεθάνει.
- Αλίκη – Δημήτρης
Ή Δημήτρης και Αλίκη; Το πρόβλημα για τη μαρκίζα και ποιος είναι μεγαλύτερο αστέρι ήταν από τα βασικά στοιχεία της μεταξύ τους κόντρας. Ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν, έκαναν ένα γιο και χώρισαν, περνώντας στον πάνθεον των μεγάλων love stories! Μεγαλώσαμε κι εμείς με το όνειρο του απόλυτου ιδεαλιστικού έρωτα, όπως το βλέπαμε στις ταινίες τους! Αχ!
- O κρυφός δεύτερος γάμος
Απόδειξη ότι όταν θες κάτι να το κρατήσεις μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, γίνεται! Ο δεύτερος γάμος ήταν το 1980 με τον Κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη, ο οποίος δεν κράτησε πολύ και έμεινε μυστικός ακόμα και μετά τη λήξη του. Έγινε στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών και το αποκάλυψε το 1993 η ίδια σε συνέντευξή της στον Νίκο Χατζηνικολάου στην τηλεοπτική εκπομπή Ενώπιος Ενωπίω.
- Σχεσάκιας
Ακόμα, μας αρέσει που ήταν των σχέσεων. Δηλαδή, με τον Βλάσση Μπονάτσο ήταν μαζί για περίπου 6 χρόνια, ενώ με τον Κώστα Σπυρόπουλο, που ήταν ο τελευταίος σύντροφος της ζωής της, για 9 χρόνια. Δεν φοβόταν να δοθεί σε μια σχέση-σπάνιο για τις μέρες μας!
~
Οι ατάκες στάση ζωής
Η Αλίκη, πίσω από τους ρόλους του σινεμά, είχε μια φανταστική φιλοσοφία ζωής και μια εξίσου λαμπερή προσωπικότητα με το μύθο της Βουγιουκλάκη!
Η Αλίκη για την Αλίκη
- «Αφήνω τους άλλους να με φαντάζονται όπως εκείνοι θέλουν. Δεν έχω δικαίωμα πλέον να επεμβαίνω στο όνειρο!».
- «Ταλέντο, συνέπεια, ζήλος για τη δουλειά. Αγώνας και πείσμα, αντρικές -πολλές φορές- αρετές. Φωτιά και σίδερο, αλλού πάλι όνειρο και πλάνη. Να περίπου από τι είναι φτιαγμένη η Αλίκη Βουγιουκλάκη».
Για τον έρωτα
- «Τα ‘χω κάνει όλα με τον έρωτα. Όλα! Ό,τι έχω αγγίξει, ό,τι έχω ζήσει είναι γεμάτα έρωτα. Γι’ αυτό ίσως διαρκώ στο χρόνο. Νομίζω ότι είναι ένα μαγικό πράγμα, ένα μαγικό έγκλημα να ερωτεύεσαι, να πάσχεις από τον έρωτα, αλλά να κάνεις και τους άλλους να πονάνε».
Για την προσφορά της
- «Δεν νομίζω ότι έχω “ναρκώσει” τον κόσμο. Μπορεί να μην του έδωσα πνευματική τροφή υψηλής ποιότητας, αλλά του δίνω το γέλιο, την ξεγνοιασιά, την ξεκούραση».
- «Σε μια εποχή μελαγχολική και χωρίς πολλές ελπίδες για καλύτερες μέρες, ήθελα να δώσω την ευκαιρία στον κόσμο να ονειρευτεί, να του δώσω έστω μια μικρή δόση ελπίδας».
Για τον χρόνο
- «Ο χρόνος, αυτός ο ανελέητος εχθρός, παραμονεύει για όλους μας. Τώρα, εξαρτάται από τη διαγωγή που δείχνουμε. Αν είμαστε καλοί άνθρωποι, ο χρόνος είναι με το μέρος μας».
- «Μέχρι τα 40, πιστεύω όλοι οι άνθρωποι δεν έχουμε δει το φως το “πορτοκαλί” να ανάβει. Απ’ τα 40 και ύστερα, το “κόκκινο” είναι στο βάθος. Δηλαδή, ξέρουμε πια πολλά πράγματα. Ξέρουμε ότι και πολλά είναι μάταια. Τουλάχιστον εγώ το ξέρω».
- «Ο χρόνος είναι που δικαιώνει, ή όχι, μια πράξη».
Για το θάνατο
- «Ανακάλυψα από πολύ μικρή πως η ζωή έχει ένα τέλος, πως ο θάνατος είναι αυτός που θα βάλει τελεία. Κατάλαβα πως η ζωή δεν κρατάει για πάντα, αλλά είναι όμορφη. Γι’ αυτό ζω κάθε μέρα μου σαν να είναι η πρώτη και μαζί η τελευταία της ζωής μου. Προσπαθώ να μην τραυματίζομαι από τις πικρίες και τις απογοητεύσεις. Ούτε να απογειώνομαι από τις χαρές και τα χειροκροτήματα».
- «Όταν μια μέρα “φύγω”, πείτε πως χάσατε ένα χαμόγελο και πως δεν ήμουν τίποτα παραπάνω».
- «Εκείνο που με στενοχωρεί είναι που δεν θα είμαι εδώ, για να διαβάσω τι θα γραφτεί μετά το θάνατό μου. Νομίζω ότι τότε θα μου αναγνωρίσουν πολλά. Να, κάπως έτσι βλέπω κάποιο άρθρο στις εφημερίδες: “Η Αλίκη ήταν ένα πλάσμα από τα ξεχωριστά πλάσματα, είχε αυτό το κάτι που χαρακτηρίζει τους ηθοποιούς που δεν πεθαίνουν με την εποχή τους, αλλά αφήνουν ανέπαφο το μύθο τους για τις επόμενες γενιές”. Αλήθεια, κρίμα που δεν θα ζω να τα διαβάσω αυτά και να δω ότι τότε δεν θα με αμφισβητεί κανείς. Γιατί ξέρω ότι αυτό θα συμβεί».
- «Προσωπικά, πιστεύω ότι η δική μου σφραγίδα από τον 20ό αιώνα θα περάσει και στον 21ο».
~
Αλίκη, μας λείπεις. Συγκεκριμένα, μου λείπεις! Δεν είναι μόνο η αιώνια νεότητα σου, το κέφι, το μπρίο, αυτά τα ελαφίσια σου μάτια ή το πετάρισμα των βλεφάρων σου που σε έκαναν μοναδική. Αλλά το ατέρμονο καλοκαίρι της ψυχής σου που φώτιζε σαν το πιο λαμπρό αστέρι του γαλαξία. Αλίκη...Λείπεις!
