Μεγάλο μέρος της ιστορίας μας, ιδιαίτερα τον τελευταίο αιώνα, έχει αφηγηθεί σε φωτογραφίες. Ακόμα κι αν δεν γνωρίζουμε επακριβώς το γεγονός που απεικονίζεται, οι θρυλικές εικόνες του προηγούμενου αιώνα, αγγίζουν ιδιαίτερες χορδές μας, ακριβώς επειδή τις περισσότερες φορές δεν απαιτούν ιδιαίτερη ανάγνωση.
Κατά συνέπεια, η ιστορία μας δίνει τη δυνατότητα να κατασκευάσουμε τη δική μας εκδοχή γύρω από το παρασκήνιο της εκάστοτε φωτογραφίας, που με την πάροδο του χρόνου γίνεται η επίσημη καταγραφή του. Βέβαια, πολλές φορές αυτές οι υποθέσεις είναι απόλυτα ανεδαφικές –ίσως και πολλάκις φαιδρές- αφήνοντας την συναρπαστική πραγματικότητα τους για πάντα στο χρονοντούλαπο της λήθης.
Όμως, για σκέψου λίγο…Είναι έτσι όπως φαίνονται τα πράγματα τελικά ή μήπως όχι;
- Η φωτογραφία με το κολατσιό στην κορυφή του ουρανοξύστη ήταν σκηνοθετημένη για μια διαφημιστική καμπάνια!
Νέα Υόρκη. 1932. Έντεκα εργάτες απολαμβάνουν το κολατσιό τους 260 μέτρα από την επιφάνεια της γης πάνω σε μια σιδερένια δοκό ενός ουρανοξύστη που κατασκεύαζαν χωρίς κανένα μέτρο ασφάλειας. Ήταν μια απόδειξη για τις εργασιακές συνθήκες στην Αμερική, τον καιρό που οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να επανακάμψουν από τη Μεγάλη Ύφεση.
Είναι μια ισχυρή εικόνα τόσο λόγω του κινδύνου, καθώς μοιάζει σαν μια τραγωδία εν εξελίξει, όσο και λόγω του μυστηρίου που την περιβάλλει: «ποιοι είναι αυτοί οι άντρες;» ή «ποιος τράβηξε αυτή τη φωτογραφία;». Ως αποτέλεσμα πολλοί είχαν υποψιαστεί ότι είναι κάποιο είδος τεχνάσματος του σκοτεινού θαλάμου, σαν ένα πρώιμο photoshop.
Στην πραγματικότητα η φωτογραφία ναι μεν είναι αυθεντική. Αυτοί είναι αληθινοί εργάτες που κάθονται ατάραχοι, ενώ αιωρούνται. Όμως, πρόκειται για φωτογραφία μέρος μιας καμπάνιας για την προώθηση της κατασκευής του κτιρίου RCA, που πλέον το ξέρεις από την σειρά 30 Rock!
Η αλήθεια για τη συγκεκριμένη φωτογραφία ήρθε στο φως το 2012, όταν ο σκηνοθέτης Sean O Cualain άρχισε να ερευνά το παρασκήνιο της. Σταδιακά, κατάφερε να επιβεβαιώσει την ιστορία και να βρει την ταυτότητα δυο εκ των έντεκα πρωταγωνιστών της.
- Η συνάντηση του Bob Dylan πίσω από της φυλακής τα σίδερα με τον Rubin "Hurricane" Carter είχε τραβηχθεί σε ένα χολ!
Η παραπάνω φωτογραφία δείχνει τον θρύλο της μουσικής Bob Dylan να παρηγορεί τον φυλακισμένο μπόξερ και μετέπειτα έμπνευση για την ταινία του Denzel Washington “Hurricane”, Rubin Carter, που καταδικάστηκε το 1966 για τριπλή ανθρωποκτονία. Πολλοί πίστευαν ότι είχε κατηγορηθεί και φυλακιστεί άδικα-ανάμεσα σε αυτούς κι ο Dylan. Η εικόνα αντανακλά τον πόνο και την κατάφωρη αδικία εις βάρος του Carter, ενός αθώου που θα τον άφηναν να σαπίσει στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Ενώ, η έκφραση του Dylan με το στόμα ανοιχτό δείχνει τη συμπόνοια και τον θαυμασμό του απέναντι στον μπόξερ, να αγγίζει τις καλλιτεχνικές του ευαισθησίες.
Κι όντως το 1975 συνέθεσε το κομμάτι Hurricane, διατρανώνοντας την αδικία απέναντι στον Carter.
Στην πραγματικότητα, η φωτογραφία ήταν 100% σκηνοθετημένη για το περιοδικό People. Αυτά δεν είναι τα κάγκελα της φυλακής. Αφού τότε ο Carter διέμενε σε σωφρονιστικό κατάστημα γυναικών, όπου τα μέτρα ασφαλείας δεν ήταν τα δρακόντεια που επιθυμούσαν οι αρμόδιοι του περιοδικού. Πριν τη φωτογράφιση, ο Dylan μόλις είχε τελειώσει μια συναυλία που έδωσε εκεί για τις κρατούμενες, ερμηνεύοντας για μια από τις τελευταίες φορές του το κομμάτι Hurricane.
Έτσι, αφού δεν υπήρχαν της φυλακής τα σίδερα έπρεπε να τα σκηνοθετήσουν. Η δραματική φωτογραφία τραβήχτηκε μπροστά στη σιδερένια θύρα του σωφρονιστικού ιδρύματος, παρ' όλη τη δυσαρέσκεια του Dylan για το σκηνικό που όμως συμμετείχε για να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για την περίπτωση του Carter.
- Οι Beatles φωτογραφήθηκαν με τον Muhammad Ali γιατί ο Sonny Liston αρνήθηκε να φωτογραφηθεί μαζί τους!
Το 1964 λίγο μετά την ιστορική εμφάνιση των Beatles στην εκπομπή του Ed Sullivan, για να γιορτάσουν το ρεκόρ πωλήσεων τους αποφάσισαν να κάνουν μια αστεία φωτογράφιση με τον αγαπημένο τους μπόξερ Cassius Clay, που θα μονομαχούσε για τον τίτλο με τον τότε πρωταθλητή Sonny Liston. Και να τους στη φωτό να σαχλαμαρίζουν όλοι μαζί αγαπημένοι με τον άντρα που στη συνέχεια θα γινόταν ο διάσημος πρωταθλητής Muhammad Ali.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα ούτε γνωρίζονταν.
Ενώ η μανία με τους Beatles ήταν σε έξαρση, δεν υπήρχε η τρέλα με τον Muhammad Ali εκείνη την εποχή. Δεν υπήρχε καν Muhammad Ali - απλά ένας νεαρός μαχητής που ονομάζεται Cassius Clay που (ο κόσμος πίστευε) ότι επρόκειτο να γρονθοκοπηθεί μέχρι λιποθυμίας από το μεγαθήριο, Sonny Liston. Ο Liston ήταν ο πρωταθλητής εκείνη την εποχή και θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες φονικές μορφές του μποξ, αφού είχε βγάλει νοκ άουτ αντίπαλό του σε μόλις 4 δευτερόλεπτα! Ενώ, ο Clay ήταν μόλις 22 ετών, το απόλυτο αουτσάιντερ.
Οπότε, γιατί οι Beatles αποφάσισαν να κάνουν φωτογράφιση μαζί του; Η αλήθεια είναι ότι δεν το αποφάσισαν, αλλά αναγκάστηκαν. Ενώ, είχαν συμφωνήσει με τον Liston αρχικά, μόλις τους είδες άλλαξε γνώμη. Στη συνέχεια, όταν αποφάσισαν να ποζάρουν με τον Clay, κι εκείνος αργοπόρησε τρομερά, πάνω που το συγκρότημα είχε αποδεχθεί το γεγονός ότι θα έφευγαν άπραγοι, εμφανίστηκε, τράβηξαν τη φωτογραφία, και μόλις έφυγαν τα πρώτα λόγια του μετέπειτα Muhammad Ali ήταν «Ποιες ήταν αυτές οι κοπελιές;»!
- Η χειραψία του Elvis με τον Αμερικάνο Πρόεδρο Nixon ήταν μέρος μηχανορραφιών για να μεταφέρει ναρκωτικά κι όπλα ανεμπόδιστα.
Με την πρώτη ματιά, αυτή η περίφημη εικόνα του Elvis Presley να δίνει τα χέρια με τον Richard Nixon στον Λευκό Οίκο φαίνεται είτε ότι ο Βασιλιάς του Rock&Roll κάνει τουρ στα λημέρια του περιβόητου προέδρου Παράνοια είτε ότι πρόκειται για το έργο ενός καλλιτέχνη photoshop με απίστευτα συγκεκριμένα συμφέροντα. Γιατί ο Elvis να ήθελε να συναντήσει έναν από τους πιο στιγματισμένους προέδρους στην ιστορία της Αμερικής;
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια όντως κανονισμένη μεταξύ τους συνάντηση μετά από πρωτοβουλία του Elvis προκειμένου να αποκτήσει το επίσημο σήμα του ομοσπονδιακού πράκτορα της δίωξης ναρκωτικών.
Μην εκπλήσσεσαι…Μιλάμε για τα 70s. O Elvis είναι πλήρως εξαρτημένος από συνταγογραφούμενα φάρμακα και ναρκωτικά, κι απολαμβάνει μια κερδοφόρα καριέρα εκατομμυρίων με εμφανίσεις του στο Las Vegas. Εκτός τους εθισμούς του που λατρεύει, λατρεύει και τα όπλα-σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν πάντα κουβαλούσε ένα μαζί του.
Έτσι, ο Elvis ήθελε να είναι σε θέση να μεταφέρει ελεύθερα όσα όπλα και τα ναρκωτικά ο ίδιος ήθελε, οπουδήποτε αποφάσιζε να πάει. Και καθώς ήταν ο Elvis και μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη δύναμη του, βρήκε το πώς να το κάνει! Η λογική του ήταν πως αν είχε μαζί του το επίσημο ομοσπονδιακό σήμα της Δίωξης ναρκωτικών κι επικίνδυνων ουσιών, κανείς δεν θα μπορούσε να τον σταματήσει. Οπότε, αντί να πάει έμμεσα, επέλεξε να απευθυνθεί κατευθείαν στον πιο σημαντικό άνθρωπο της χώρας: τον Πρόεδρο!
Το σχέδιο είχε ως εξής: σε μια επίσκεψη στην Washingtom, παρέδωσε αυτοπροσώπως ένα ιδιόγραφο σημείωμα στο Λευκό Οίκο, ικετεύοντας για ακρόαση. Στη συνέχεια, έκλεισε δωμάτιο με ψεύτικο όνομα σε ένα κοντινό ξενοδοχείο μέχρι να γίνει δεκτός, και όταν ένας βοηθός του Nixon μεγάλος fan του Elvis είδε το σημείωμα η συνάντηση πραγματοποιήθηκε! Στις 21 Δεκεμβρίου 1970 οι δύο άντρες συναντήθηκαν. Κανένας δεν σταμάτησε τον Elvis που κουβαλούσε ως δώρο στον πρόεδρο ένα όπλο, ώσπου ο Elvis ζήτησε και τελικά πήρε το πολυπόθητο σήμα. Λέγεται ότι ο Elvis από τη χαρά του πήρε αγκαλιά τον Nixon κι άρχισε να τον φιλάει, αλλά δυστυχώς αυτό το ενσταντανέ ποτέ δεν καταγράφηκε στο φωτογραφικό φακό!