Βουτιά στο παρελθόν κάνουμε σήμερα και ταξιδεύουμε πίσω στο Γενάρη του 1997 όπου η Κάτια Ζυγούλη είχε μόλις κερδίσει τίτλο στο διαγωνισμό «Look of the Year». Ήταν μόλις 19 χρονών και πόζαρε για το Downtown με λευκό δαντελένιο κορσέ, ζαρτιέρες και χειροπέδες. Μια εικόνα που δεν θυμίζει σε τίποτα τη σημερινή γυναίκα και σύζυγο Ρουβά.
Παρακάτω ένα απόσπασμα από τη συνέντευξή της:
Πώς ένας άνθρωπος τρυφερός κι ευαίσθητος, όπως κι εσύ, μπλέχτηκε σ’ αυτή τη δουλειά;
Ένας φωτογράφος με είδε σ’ ένα σούπερ μάρκετ και με πρότεινε σε ένα γραφείο, από κει στείλανε τη συμμετοχή μου στο διαγωνισμό και όλα πήραν το δρόμο τους.
Στην πρώτη σου φωτογράφηση πώς ένιωσες;
Ντρεπόμουν πολύ, νόμιζα πως όλοι με έκριναν άσχημα, άσε που ήταν μια σκέτη αποτυχία, φοβερό ήταν.
Θα ένιωθες καλύτερα αν σε φωτογράφιζε ο φίλος σου και όχι κάποιος άγνωστος επαγγελματίας;
Μου έχει τύχει, στη Θεσσαλονίκη, σε μια εκδρομή. Ναι, ένιωθα πολύ άνετα, είναι φυσιολογικό νομίζω...
Πώς νιώθεις τώρα μετά από τον τίτλο, πώς άλλαξε η ζωή σου;
Είναι τελείως διαφορετικά, είναι σαν νέα ζωή. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερα, είναι πιο κουραστικό. Έχω καινούργιους φίλους, έχω χάσει παλιούς, το μόνο που μπορώ να πω είναι πως τώρα πια είναι πιο δημιουργική η ζωή μου.
Το μέλλον της Ελλάδας πώς το βλέπεις;
Γενικά νιώθω ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, όχι μόνο για την Ελλάδα. Μου θυμίζει την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Βλέπεις τι γίνεται και είναι όπως τα γράφει, όμως εμείς, παρότι συνεχώς παραπονιόμαστε, νομίζω ότι είμαστε οι μόνοι που είμαστε ακόμη ευτυχισμένοι.
Από αυτά που μου έχεις πει συμπεραίνω πως για σένα οι Έλληνες είναι πολύ πιο ιδανικοί απ’ ό,τι οι ξένοι, για το ρόλο του αγαπημένου.
Ναι, πιστεύω στους Έλληνες, τους καταλαβαίνω και καλύτερα – έχω ζήσει εδώ, ίσως να είναι αυτό.
Ποια είναι η κακία που σου βγαίνει πρώτη;
Να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου!
Εμένα;
Όχι, όχι, αυτό το λέω όταν τσατίζομαι.
Οι φίλοι σου πώς νιώθουν, ζηλεύουν καθόλου;
Δεν έχω δει κανέναν τελευταία, είναι στη Θεσσαλονίκηβλέπεις. Όχι δεν ζηλεύουν, ξέρω πως με αγαπάνε.
Οι άντρες της ζωής σου ζηλεύουν;
Οι εκτός χώρου ναι, γιατί δεν ξέρουν και φαντάζονται διάφορα. Δεν θα έπρεπε. Νομίζω πως για να κάνεις μια σχέση χωρίς ζήλιες, θα πρέπει να είναι κάποιος από μέσα, όχι απαραίτητα μοντέλο, κάποιος που να ξέρει πώς είναι τα πράγματα και ότι δεν τρέχει τίποτα, πως είναι μια δουλειά όπως οι άλλες.
Τι πρέπει να κάνει κάποιος για να σε κερδίσει;
Να είναι όσο τρυφερός γίνεται κι ακόμη περισσότερο. Δυστυχώς, μέχρι τώρα δεν έχει γίνει.
Να υποθέσω ότι οι άντρες είναι γαϊδούρια;
Όχι, δεν είναι γαϊδούρια. Έχω συναντήσει πολύ τρυφερούς ανθρώπους, μάλλον εγώ θέλω περισσότερη τρυφερότητα. Εξάλλου, και οι γυναίκες μπορεί να είναι γαϊδούρια, δεν είναι θέμα φύλου.
Τι θα μπορούσες να κάνεις για έναν άντρα;
Αν με ενέπνεε θα μπορούσα να κάνω πολλά, να ταξιδέψω μακριά για να τον δω... Θα έκανα πολλές τρέλες, αρκεί να με ενέπνεε.
Κάτι τρελό που έκανε κάποιος για σένα;
Στη Θεσσαλονίκη, πέρναγα με το λεωφορείο από ένα μέρος που την προηγούμενη έκανα φωτογράφιση. Βλέπω έναν τύπο με μηχανάκι να κυνηγάει το λεωφορείο. Όταν κατέβηκα, έτρεξε να μου δώσει λουλούδια. Μου είπε πολλά για μένα, μέχρι τι ρούχα φόραγα πριν καιρό, κλπ.
Πόσο σημαντικό όπλο είναι η ομορφιά σήμερα;
Το απόλυτο όπλο.
Περιέγραψέ μου τον ιδανικό άντρα.
Πολύ τρυφερός, να μη φωνάζει, να μη θυμώνει, να μη θυμώνει και να είναι φίλος μου.
Χρήμα;
Απαραίτητο.
Σ’ έναν άντρα;
Χρήσιμο.
Δες ΕΔΩ τις ίντριγκες του 1999.