Ξέρεις τι είναι να έχεις έμπνευση για μαγειρική με το που ανοίγει το μάτι σου; Ευχή και κατάρα δηλαδή αυτό το πράγμα! Έπινα τον πρώτο μου καφέ εχθές και δε μπορούσα να ηρεμήσω από τη σκέψη αυτού του κέικ - από τα μάτια μου περνούσαν εικόνες να ανακατεύω τα υλικά του και να το βάζω στο φούρνο. Εννιά το πρωί, πριν ακόμα βγάλω το Ριαννόσκυλο βόλτα, έβαλα στην πρίζα το μίξερ.
Σκέφτηκα, όμως, ότι εγώ κάνω δίαιτα ή τουλάχιστον προσπαθώ να κάνω μια ό,τιναναι δίαιτα, για να συνέλθει λίγο το σώμα μου από τις κραιπάλες του χειμώνα. Και το να έχω σπίτι ένα ολόκληρο κέικ είναι καταστροφικό. Και πάνω που το σκεφτόμουν αυτό, θυμήθηκα ότι έχει γενέθλια η φίλη μου η Ειρήνη, οπότε αποφάσισα να της το κάνω δώρο. Έτσι, θα δοκίμαζα κι εγώ ένα κομμάτι από αυτό, αλλά δεν θα το είχα σπίτι μου όλη μέρα να μου μιλάει και να μου λέει λόγια ερωτικά.
Ήμουν σίγουρη ότι θα έβγαινε υπέροχο και η έμπνευση που είχα ταίριαζε απόλυτα στα γούστα και τον τύπο της Ειρήνης, η οποία δεν προτιμά τα σοκολατένια και τα βαριά γλυκά. Το κέικ αυτό έχει έντονο άρωμα λεμόνι, διακριτική γεύση φράουλας και ρούμι και ταιριάζει με πικρό καφέ ή πράσινο τσάι.
Αυτή την έμπνευση την οφείλω και στην προχθεσινή μου συνάντηση με τον Στέλιο Παρλιάρο, στο κατάστημά του στην Κηφισιά, όπου μας παρουσίασε συνταγές για κέικ και κουλουράκια με το νέο cake flour της Αλλατίνη, που φουσκώνει μόνο του και δημιουργεί τέλεια υφή στη ζύμη, χωρίς χτύπημα με μίξερ. Πρέπει να το δοκιμάσεις, νομίζω ότι η απόλυτη επιτυχία του χθεσινού μου κέικ οφείλεται και στο συγκεκριμένο αλεύρι. Ε, αυτή η παρουσίαση μού άνοιξε την όρεξη - δεν θέλω και πολύ.
Λοιπόν, αν σου αρέσει το λεμονάτο κέικ, βάλε ολόκληρο το λεμόνι μέσα, μην αρκεστείς σε λίγο ξύσμα. Διάλεξε ένα μεγάλο, ακέρωτο, βιολογικό, άψογο λεμόνι και άλλαξέ του τα φώτα. Το έβαλα στο μπλέντερ μου μαζί με 2 κουταλιές της σούπας μαρμελάδα φράουλα και 250γρ ζάχαρη. Τα χτύπησα όλα μαζί, μέχρι που έγιναν ένα. Πρόσθεσα 4 αβγά, διαδοχικά, χωρίς να σταματήσω το χτύπημα. Έπειτα μετέφερα αυτό το μίγμα σε ένα μεγάλο μπολ και το ένωσα με 100γρ. ελαιόλαδο και λίγο ρούμι - με το μάτι. Για το τέλος, κράτησα το αλεύρι. Το έριξα λίγο-λίγο, ανακατεύοντας παράλληλα με αβγοδάρτη. Μου πήρε περίπου 250γρ.
Έβαλα το μίγμα σε στρογγυλό πυρίμαχο σκεύος με διάμετρο 22εκ. και το έψησα σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς, για 45'.
Όσο κρύωνε το κέικ, ετοίμασα σιροπιαστές φλούδες λεμονιού, για να το στολίσω. Έκοψα σε πολύ λεπτά στικς τη φλούδα από 1 λεμόνι και την έβαλα να βράσει σε λίγο νερό για 5 λεπτά (από την ώρα που ξεκινάει ο βρασμός). Άδειασα το πρώτο νερό και σκέπασα ξανά τις φλούδες με 300γρ. νερό και 300γρ. ζάχαρη. Άφησα αυτό το μίγμα να σιγοβράσει για 35', μέχρι να δέσει καλά το σιρόπι και να σιροπιάσουν καλά οι φλούδες. Στο τέλος, πρόσθεσα και 1 κουταλιά μαρμελάδα φράουλα και ανακάτεψα. Περιέχυσα το κρύο κέικ με το καυτό σιρόπι και στόλισα με τις φλούδες.
Εννοείται πως ήθελα σαν τρελή να το κόψω και να το φάω επιτόπου, αλλά περίμενα μέχρι το απόγευμα που θα έβλεπα την Ειρήνη και θα έκοβε εκείνη το δώρο της.
Αριστούργημα!