Το τεύχος Αυγούστου του ανανεωμένου DownTown κυκλοφόρησε το Σάββατο 3 Αυγούστου μαζί με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο. Για το εξώφυλλό του φωτογραφήθηκε η πρωταθλήτρια του τένις Μαρία Σάκκαρη, λίγο πριν ξεκινήσει και πάλι τα ταξίδια της για τα τουρνουά.
Πριν από μερικούς μήνες, οι λέξεις drive, avantage και match point δεν σου έλεγαν απολύτως τίποτα. Εντάξει, δεν θα έλεγε κανείς ότι στην Ελλάδα μεγαλώσαμε με μια ρακέτα στο χέρι. Και όμως, το 2019 το τένις έγινε το trend της χρονιάς. Το ελίτ άθλημα, που μπορεί να σε κάνει να παρακολουθείς πέρα δώθε την πορεία μιας κίτρινης μικροσκοπικής μπαλίτσας με τις ώρες, μπήκε στην pop κουλτούρα μας εξαιτίας δύο άγνωστων μέχρι χτες πρωταθλητών, του Στέφανου Τσιτσιπά και της Μαρίας Σάκκαρη. Οι δυο τους κατάφεραν πολύ γρήγορα όχι μόνο να κερδίσουν ισχυρούς παίκτες του πλανήτη σε σημαντικούς αγώνες, αλλά και να φτάσουν πολύ ψηλά στην παγκόσμια κατάταξη με τους καλύτερους τενίστες του κόσμου, ο Τσιτσιπάς είναι στην 6η και η Σάκκαρη στην 29η θέση.
Πώς είναι το καλοκαίρι σου;
Μόλις επέστρεψα από διακοπές και είμαι έτοιμη να γυρίσω ξανά στις υποχρεώσεις μου. Γέμισα τις μπαταρίες μου και ξεκινάω πάλι τις προπονήσεις μου, τους αγώνες μου, τα τουρνουά, τα μακρινά ταξίδια.
Ποιο είναι το καθημερινό σου πρόγραμμα; Τι κάνει μια πρωταθλήτρια του τένις;
Ξυπνάω κάθε πρωί γύρω στις επτά. Τρώω το πρωινό μου και αμέσως μετά πάω στο club που προπονούμαι. Κάνω το ζέσταμά μου και μπαίνω στο γήπεδο για δύο ώρες προπόνηση. Στη συνέχεια τρώω, ξεκουράζομαι το μεσημέρι και αμέσως μετά ξανά προπόνηση, μια ώρα γυμναστήριο και αποθεραπεία. Έξι μέρες την εβδομάδα αυτό και μία μέρα ρεπό.
Δεν ακούγεται και τόσο ευχάριστο!
Για μένα είναι ευχάριστο. Είναι η δουλειά μου, αν δεν μου άρεσε, δεν θα το έκανα. Όπως εσείς πάτε στο γραφείο σας, έτσι εγώ πάω στο γήπεδο.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που έπιασες ρακέτα στα χέρια σου;
Πρέπει να ήμουν τριών χρονών και να έπαιζα με τα παιδιά της γειτονιάς. Μάλιστα, θυμάμαι ότι ήμουν πολύ ανταγωνιστική. Η μαμά μου λέει πως της ζητούσα να παίζω πιο συχνά, γι’ αυτό ξεκίνησα τις προπονήσεις τένις. Ήμουν πολύ δυνατό παιδί από τη φτιαξιά μου και νομίζω ότι γι’ αυτό κιόλας τα έχω καταφέρει καλά στον αθλητισμό.
Φαντάζομαι σε επηρέασε το γεγονός ότι η μαμά σου ήταν εξαιρετική αθλήτρια του τένις;
Σε μικρή ηλικία, δύσκολα σε επηρεάζει, γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει. Άσε που η μαμά δεν ήθελε να παίξει τένις κανένα από τα παιδιά της.
Γιατί;
Γιατί έλεγε ότι είναι πολύ δύσκολη η ζωή του τενίστα, με τα τόσα ταξίδια και τις απαιτήσεις που έχει το άθλημα. Αλλά άλλαξε γνώμη όταν είδε ότι έχω ένα ταλέντο και τη δυνατότητα να φτάσω σε υψηλό επίπεδο. Ήταν από τους λίγους ανθρώπους που με πίστεψαν. Παρόλο που σε μικρή ηλικία δεν ήμουν από τις καλύτερες παίκτριες στην Ευρώπη, δεν σταμάτησε να πιστεύει ότι μπορώ να φτάσω ψηλά.
Ποια είναι η διαδικασία για να φτάσεις στο υψηλό επίπεδο που λες;
Έφυγα στη Βαρκελώνη για να προπονούμαι εκεί. Ζούσα στην Ισπανία από τα 18 μου μέχρι τα 22. Είχα έναν προπονητή τον οποίον γνώριζα και αποφάσισα να κάνω αυτό το βήμα γιατί στην Ελλάδα δεν είχα κάποιον να με ακολουθεί στα ταξίδια ή να είναι αφοσιωμένος για να κάνουμε πέντε ώρες προπόνηση την ημέρα χωρίς να λουφάρει. Η μόνη δυσκολία μου ήταν ότι δεν είχα πολλούς φίλους. Πέρναγα πολύ χρόνο μόνη μου, αλλά δεν το μετανιώνω, γιατί τελικά μου άρεσε αυτή η περίοδος. Γνώρισα τον εαυτό μου καλύτερα.
Είσαι ακόμα ανταγωνιστική όπως ήσουν ως παιδί;
Μέσα στο γήπεδο προφανώς και είμαι. Θέλω να κερδίζω, όχι να χάνω. Έξω από το γήπεδο δεν είμαι.
Τι σκέφτεσαι κατά τη διάρκεια ενός αγώνα;
Πριν από το ματς, το άγχος φτάνει μέχρι και στ’ αυτιά. Κατά τη διάρκεια του αγώνα όμως δεν μπορείς να σκεφτείς και πολλά. Η ένταση είναι τόσο μεγάλη που ποτέ δεν θα είσαι «τρία πουλάκια κάθονται». Συνήθως σκέφτεσαι κάθε πόντο και ποια θα είναι επόμενη, σωστή γρήγορη κίνηση.
Έχεις γούρι; Κάτι που κάνεις, κάτι που σκέφτεσαι πριν από κάθε αγώνα;
Μου αρέσει να κάνω ντους στην ίδια ντουζιέρα κάθε φορά στα αποδυτήρια. Εντάξει, αν είναι πιασμένη και πρέπει να μπω, θα μπω σε άλλη. Αλλά θα το σκεφτώ, θα πω «μωρέ, λες;». Προσπαθώ βέβαια να τα ξεπεράσω αυτά, γιατί αν είμαι τόσο ψυχαναγκαστική πριν από τον αγώνα, αγχώνομαι ακόμη περισσότερο. Επίσης, πριν από κάποιον αγώνα δεν θέλω να χρησιμοποιώ το κινητό μου.
Όταν έχεις fans και δυνατή κερκίδα, αποδίδεις καλύτερα;
Σίγουρα. Για παράδειγμα, οι ομογενείς στην Αυστραλία είναι απίστευτοι. Θυμάμαι ότι τραγουδούσαν τραγούδια με το όνομά μου. «Πω πω πω Μαρία», «Μαρία σ’ αγαπώ», «Μαρία ολέ». Αν σου δείξω video, είναι απίστευτα. Είναι λες και βρίσκεσαι σε γήπεδο ποδοσφαίρου. Χτυπούσαν τα καθίσματα, φώναζαν, χειροκροτούσαν. Ένας μου είχε κάνει και πρόταση, αν θέλω να τον παντρευτώ.
Ποιος;
Ένας άσχετος. Ακόμα περιμένει, δεν απάντησα ποτέ.
Έχεις παρακολουθήσει αγώνες της μαμάς σου;
Πολύ παλιά, σε βιντεοκασέτα. Δεν ήθελα όμως να τα δω. Γενικά η μαμά μου είναι πολύ υποστηρικτική. Έχει ζήσει αυτό που ζω κι εγώ. Έρχεται στα τουρνουά μαζί μου και μου λέει κυρίως να το διασκεδάσω, να περνάω καλά μέσα στον αγώνα.
Και η υπόλοιπη οικογένεια είναι υπερήφανη φαντάζομαι!
Ναι, η γιαγιά μου και ο μπαμπάς μου προσεύχονται κάθε μέρα για μένα. Όμως η γιαγιά, επειδή μαζί με τον παππού μου ασχολήθηκαν από μικροί με το τένις, είναι πολύ ενημερωμένη. Βλέπει καθημερινά όλους τους αγώνες, είτε παίζω εγώ είτε όχι. Στους δικούς μου αγώνες, μού λένε τα ξαδέρφια μου που μένουν κοντά της, προσεύχεται. Παίρνει τηλέφωνο και μια φίλη της που με ξεματιάζει. Έχουν υπάρξει φορές που μου λέει «πω πω κορίτσι μου είσαι πολύ ματιασμένη». Έχει πλάκα.
Φαντάζομαι όλοι θα σε ρωτάνε και για τον Στέφανο Τσιτσιπά.
Ναι και χαίρομαι πολύ για τον Στέφανο. Είναι απίστευτο αυτό που έχει καταφέρει.
Πόσα χρόνια γνωρίζεστε;
Φαντάσου ότι οι μαμάδες μας γνωρίζονται από όταν ήμουν 15 χρονών. Βέβαια, ήμασταν σε άλλη κατηγορία όταν παίζαμε juniors, οπότε πιο καλά τον γνώρισα στα 16.
Κάνατε μαζί προπονήσεις;
Όχι, γιατί αυτός μεγάλωσε νότια, εγώ βόρεια. Εγώ ήμουν στον όμιλο στο Ζάππειο και ο Στέφανος στη Γλυφάδα. Ούτε στους αγώνες τον έβλεπα, γιατί όπως είπα ήμουν σε άλλη κατηγορία και δύο χρόνια μεγαλύτερη. Ξεκινήσαμε πάλι να κάνουμε παρέα στα 17-18, όταν βρεθήκαμε στα ίδια τουρνουά.
Σήμερα τι σχέση έχετε; Μιλάτε συχνά;
Ναι, μιλάμε συχνά, είμαστε πολύ φίλοι και νομίζω ότι είμαστε και πολύ χαρούμενοι ο ένας για τον άλλον. Είμαστε και οι δυο μας στα τουρνουά, δεν έχουμε και κανέναν άλλον Έλληνα μαζί μας, οπότε είναι σημαντικό που έχει ο ένας τον άλλον.
Πολλοί λένε ότι είστε ζευγάρι.
Ο καθένας λέει ό,τι θέλει στην Ελλάδα, οπότε τι να πούμε;
Πώς προέκυψε αυτή η φήμη;
Δεν ξέρω. Ξαφνικά άρχισε νομίζω να λέγεται, επειδή περνάμε χρόνο μαζί.
Δεν ισχύει, λοιπόν;
Εντάξει, υπάρχει μια συμπάθεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ζευγάρι.
Πιστεύεις ότι «τον έχεις» σε έναν αγώνα;
Όχι βέβαια! Νομίζω δεν θα του έπαιρνα game. Άντε να του πάρω κάναν πόντο. Μέχρι εκεί. Είναι ένας από τους κορυφαίους στο άθλημα, παγκοσμίως.
Πώς φαντάζεσαι το μέλλον σου;
Σίγουρα, μετά το τέλος της καριέρας μου, δεν θα κάθομαι σπίτι μου. Θέλω να κάνω πράγματα. Επίσης, θέλω πάρα πολύ να κάνω οικογένεια. Δεν θέλω να μείνω μόνη μου. Πρώτα όμως θέλω να φτάσω τους στόχους μου και μετά, με τον κατάλληλο άνθρωπο, να μπορέσω να φτιάξω μια υγιή οικογένεια. Και σίγουρα να μένω εδώ, στην Αθήνα. Δεν μπορώ να φανταστώ να ζω κάπου αλλού.
Σήμερα, έχεις χρόνο για προσωπική ζωή;
Υπάρχει, αλλά σίγουρα πρέπει να έχεις δίπλα σου και τον σωστό άνθρωπο, που να καταλαβαίνει αυτό που κάνεις. Κάποιοι άνθρωποι, όχι απαραίτητα σε σχέση, δεν καταλαβαίνουν πόσο χρόνο πρέπει να αφιερώσεις σε αυτό το επάγγελμα.
Και τώρα, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, δεν έχεις κάποιον τέτοιον άνθρωπο.
Όχι.
Ξεκινάς και πάλι τα ταξίδια σου για τα τουρνουά. Τι κουβαλάς συνήθως μαζί σου;
Πολλά ρούχα, πολλά παπούτσια. Μετά τους αγώνες, βγαίνουμε έξω για φαγητό και θέλω να έχω επιλογές. Στη Νέα Υόρκη, ας πούμε, τι θα κάνεις; Θα μείνεις μέσα στο ξενοδοχείο; Οπότε, έχω πάντα μαζί μου μια βαλίτσα με τα τενιστικά και μια με τα υπόλοιπα. Βαριέμαι οικτρά το shopping έξω, είμαι η χειρότερη παρέα που μπορεί να βρεις για ψώνια. Αλλά δώσε μου online shopping και πάρε μου την ψυχή.
Τι ψωνίζεις συνήθως;
Παπούτσια. Και ειδικά τα ψηλοτάκουνα μου αρέσουν πολύ. Βέβαια, δεν τα φοράω τόσο συχνά. Δεν θα πάω κάπου με ψηλοτάκουνο όταν έχω φάει τα πόδια μου στο γήπεδο και πονάνε.
Στην Ελλάδα πού σου αρέσει να βγαίνεις; Τι μουσική ακούς;
Μου αρέσει να κάνω βόλτες στην Πλάκα και να βγαίνω για φαγητό στη Βουλιαγμένη. Η μουσική που μου αρέσει είναι η ελληνική. Ακούω Οικονομόπουλο, Βέρτη, Βανδή, Ρέμο.
Θα πας δηλαδή και στα μπουζούκια;
Πηγαίνω, ναι. Η αγαπημένη μου είναι η Άννα Βίσση. Βέβαια, δεν πίνω ούτε σταγόνα αλκοόλ, μόνο ανθρακούχο νερό. Οι φίλες μου μού λένε: «Πες μας τι πρέπει να κάνεις στο τένις για να σε βάλουμε να πιεις». Και τους λέω ότι, άμα φτάσω ημιτελικά σε ένα Grand Slam, θα πιω ένα ποτό. Αλλά μου αρέσει η μουσική, ρε παιδί μου. Είχαμε πάει Θεσσαλονίκη για να δούμε την Άννα Βίσση από κοντά, τέσσερις κοπέλες, και περάσαμε το καταπληκτικότερο Σαββατοκύριακο της ζωής μας, ήταν φανταστικά. Αυτό κάνω μια φορά στο τόσο.
Συνέντευξη: Τάσος Μπιμπισίδης
Φωτογάφιση: Κοσμάς Κουμιανός