Η οικογένεια υπάρχει για να σε κάνει συχνά πυκνά να θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Το ξέρεις. Έζησες με αυτό και θα ζεις. Αλλά υπάρχουν εκατοντάδες λόγοι που πρέπει να ευχαριστείς τον Θεό που δεν διάλεξες την οικογένεια σου. Γιατί... είναι αυτή που είναι!
Του Δημήτρη Δρίζου
Γιατί είναι πάντα εκεί όταν θα την χρειαστείς. Όταν θα έχεις ανεμοβλογιά, όταν θα έχεις ιλαρά και μαγουλάδες. Όταν θα έχεις "Γ" στα μαθηματικά στο δημοτικό και στο γυμνάσιο θα ερωτευτείς και θα πέσουν οι βαθμοί σου (και άλλο). Όταν θα κάνεις την σοβαρή σχέση σου και θα είναι εκεί για την καζούρα. Όταν θα ξυρίσεις το μουστάκι σου για πρώτη φορά και θα γελάνε. Όταν θα πας φαντάρος και θα κλαίνε. Όταν θα χωρίσεις με τον παιδικό σου έρωτα και θα σου λένε συμβουλές (ναι, θα την βρίζουν αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Και εσύ το κάνεις...). Όταν θα σε προγκάρουν για να προχωρήσεις. Όταν μεθάς και θα σου λένε ότι έκανες λάθος (και έκανες). Όταν θα αναπτύσσεις το εγώ σου και θα σε καμαρώνουν. Όταν θα πονάς και θα πονάει και αυτή.
Γιατί ο πατέρας και η μητέρα σε κάνουν...προβληματικό με τον δικό τους τρόπο. Γιατί βλέπουν σε σένα να μεγαλώνεις μαζί με αυτούς. Γιατί τα έβαζαν με κάθε δίκαιο και άδικο για να είσαι εσύ ευτυχισμένος (μεταξύ μας, έφταιγες δεν έφταιγες μαζί σου ήταν και ας ήξεραν πως είσαι λάθος). Γιατί όταν έπαιζες μπάλα σε καμάρωναν λες και ήσουν κράμα Κριστιάνο Ρονάλντο και Μέσι. Γιατί όταν έλεγες ποίημα έκλαιγαν λες και έβλεπαν για πρώτη φορά την "Τελευταία πτήση" με την Ελένη Ερήμου. Γιατί στο "γαμώτο" σου έριξαν πιπέρι στην γλώσσα. Γιατί στην πρώτη αμφισβήτηση (ακόμη και από τον δάσκαλο στην πρώτη δημοτικού) θα είναι εκεί για να νιώσεις ξανά σημαντικός στον γαλαξία. Γιατί τα πρωινά που θα τους δεις θα σου δώσουν δύναμη να πας για δουλειά (στα συν ότι σου έχουν έτοιμο το κολατσιό).
Γιατί ο αδερφός ή η αδερφή σου πιστεύει σε σένα όσο δεν πιστεύει σε εκείνον-εκείνη. Γιατί επικοινωνεί μαζί σου ακόμη και αν είστε μακριά. Γιατί λέτε χαζομάρες που γελάτε μόνοι σας χωρίς να καταλάβει κανείς τι λέτε. Γιατί όταν σε παρατήσει η γκόμενα θα είναι εκεί να σου χτυπήσει τον ώμο και να σε παρηγορήσει. Γιατί όταν θα πίνετε μπύρες θα χαίρεστε πως το κάνετε μαζί. Γιατί συνωμοτείτε εναντίον των γονιών σας για να κάνετε ανταρσία. Γιατί δεν χρειάζεται να ζητήσετε συγγνώμη ο ένας από τον άλλον αφού ξέρετε τα λάθη σας. Γιατί σε κάθε γωνία του πλανήτη θα είστε μαζί και ας είστε χωριστά. Γιατί η μπάλα θα σας ενώνει και θα σας χωρίζει. Γιατί κάθε λεπτό μακριά θα ανησυχείτε ο ένας για τον άλλον. Γιατί ποτέ δεν θα δεχθείς από γκόμενα να πει κακό για εκείνον. Γιατί τα ξενύχτια σας ενώνουν όσο δεν σας ενώνει η ημέρα.
Οικογένεια είναι όταν βγαίνεις για ένα ποτό με τον πατέρα σου στα 22 και τον γνωρίζεις όπως ποτέ. Όταν σου λέει ιστορίες από τα ταξίδια του πριν γνωρίσει την μητέρα σου. Που βλέπεις ποδόσφαιρο μαζί του και σου εξηγεί γιατί η ομάδα σας πάει κατά διαόλου και ας κερδίζει. Γιατί δεν υπάρχει πιο γεμάτη στιγμή από το να ψήνεις και να πίνεις μπύρες μαζί του. Γιατί σου έλεγε πως οι γκόμενες γουστάρουν τους καλούς μαθητές για να διαβάσεις. Γιατί μια μέρα θα γίνεις σαν και εκείνον και κατά βάθος χαίρεσαι. Γιατί σου κάνει τη ζωή δύσκολη και εσύ το γουστάρεις. Γιατί δούλευε μέχρι και 50 ώρες για να πάρεις τα καινούργια Nike και να πας καμαρωτός σχολείο. Γιατί οι αντρικές κουβέντες σας μένουν στα κιτάπια της ιστορίας.
Οικογένεια είναι η "υστερική" μάνα σου που δεν σε αφήνει να βγεις με 40 βαθμούς χωρίς να πάρεις ζακέτα. Που τσακωνόταν με τους δασκάλους γιατί σου έβαλαν "Β". Που βλέπει σε σένα το ομορφότερο παιδί (και ας μην είσαι γιατί... απλά δεν είσαι). Που όταν είσαι άρρωστος καθόταν μέρα και νύχτα εκεί. Που παθαίνεις κολικό στο νεφρό στα 27 και τσακώνεται με την νοσοκόμα γιατί δεν την αφήνει να είναι δίπλα σου. Που σε χωρίζει η γκόμενα και της ζητάει τα ρέστα. Που σου φτιάχνει το αγαπημένο σου φαγητό σε ένα σπίτι με 4 άτομα απλά για να φας εσύ. Που διαβάζει πρώτη τα κείμενα σου και σου κάνει κριτική (ναι, σε μένα αναφέρομαι). Που στην κοπάνα από το σχολείο θα σε πάει εκεί που θες με τους κολλητούς σου. Γιατί θα σε μάθει να σέβεσαι τις γυναίκες όπως και εκείνη.
Γιατί πάνω από όλα την οικογένεια σου ΕΥΤΥΧΩΣ δεν την διαλέγεις. Είναι αυτή που πιστεύει σε σένα όταν δεν πιστεύεις εσύ. Που δεν σου χαϊδεύει τα αυτιά αλλά σε κάνει να δεις την αλήθεια. Είναι τα ίδια άτομα που στο τέλος κάθε ημέρας θα είναι εκεί για σένα να σε περιμένουν για να τσακωθείτε και να γελάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. Γιατί τίποτα δεν θα τους αντικαταστήσει ακόμη και αν έρθουν οι εξωγήινοι (που και να έρθουν θα κοιτάξει να σώσει ο ένας τον άλλον). Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τους βρίζεις και καταριέσαι γιατί να είναι εκείνοι η οικογένεια σου. Αλλά στο τέλος καταλαβαίνεις. Και ευχαριστείς τον Θεό που είναι εκείνοι. Και θα είναι για πάντα. Γι'αυτό να νιώθεις ευλογημένος. Όπως νιώθω και εγώ...