Παλιά στο θρανίο γράφαμε «Βάλια+ Δήμητρα + Μάχη= B.F.F.E.A.E.» (Αnd Ever, σημαίνουν τα δύο τελευταία), με χρωματιστά στυλό και stabilο. Αγριεμένες ταγκιές στους τοίχους της τουαλέτες του σχολείου κι άλλα τέτοια. Παράλληλα βέβαια με τη Μάχη και τη Δήμητρα είχες και μία άλλη κολλητή. Τη μάνα σου; Akward? Definitely.
Tην άκουγες να το λέει στις δικές της φιλενάδες «εγώ με την κόρη μου είμαστε οι καλύτερες φίλες! Λέμε τα πάντα!». Όχι μαμά και κάθε μαμά του κόσμου που μπορεί να έχεις παιδιά, μικρά ή μεγάλα και διαβάζεις αυτό το κείμενο. Είναι όλο λάθος. Είσαι η μάνα και όχι η φίλη. Κι αυτό πρέπει να είσαι.
Μαμά άκου:
Να είσαι πάντα εκεί, να τη στηρίζεις, να την αγαπάς, να την «μαλώνεις» αλλά να μην την κρίνεις. Να τη συμβουλεύεις αλλά να μην της επιβάλλεσαι. Να της συζητάς το πρόβλημά σου αλλά να μην περιμένεις να γίνει εκείνη η μάνα σου. Να είναι η κόρη και όχι η φίλη σου.
Κόρη άκου:
Να της μιλάς για αυτά που σε προβληματίζουν, αλλά όλα δεν μοιράζονται. Να μην την κρίνεις αυστηρά, γιατί την κάνεις να νιώθει πως τα λάθη της είναι περισσότερα από τα καλά που έχει κάνει για σένα. Να την παίρνεις και καμιά αγκαλίτσα και να της δίνεις και φιλάκια. Όλοι θέλουν να τους δείχνουν ότι τους αγαπούν. Πόσο μάλλον η γυναίκα που σε μεγάλωσε. Μην ξεχαστείς όμως. Στη μαμά μας δεν λέμε πώς κάνουμε σεξ με τον σύντροφό μας, ούτε πολύ προσωπικά πράγματα. Να είναι η μαμά και όχι η φίλη σου.
Δες εδώ τα πιο παράξενα πράγματα που αγαπούν τα παιδιά.