Στον κόσμο των ραντεβού βρίσκει ευκολότερα μια γυναίκα σύντροφο παρά ένας άντρας. Οπότε βρίσκουμε (κανονική για σχέση, όχι… ξεπετουά) περνάνε σκέψεις από το μυαλό μας… Ουουουου! Δεν θέλω «ου»!
Από απορίες και σκέψεις τι θα γίνει στην πορεία, μέχρι εκνευρισμό και περίεργες χαρές στα όρια της… χαζοχαρουμενιάς, όλα παίζουν. Και όταν κορίτσια (με το καλό) κάνετε σχέση με έναν άντρα, όταν τον βλέπετε σκεπτικό θα έχει στο νου του, κάτι από τα κάτωθι…
«Αλήθεια τώρα αυτή είναι μαζί μου;»
Ααα, περνάει και αυτή η φράση από το μυαλό. Στην αρχή που είμαστε στα μέλια σας βλέπουμε (και πιθανότατα είστε) σαν τις ομορφότερες στον κόσμο. Περπατάμε δίπλα σας και καμαρώνουμε που είστε δίπλα σας (μια φορά μου έχει συμβεί, ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία). Πιθανότατα να μην μπορούμε ούτε να σας κοιτάξουμε στα μάτια. Πλάκα έχει!
«Τι ήθελα και έμπλεξα;»
Η αμέσως επόμενη σκέψη όταν τσακωνόμαστε. Άνθρωποι είμαστε και θα τσακωθούμε. Τι να κάνουμε τώρα; Οπότε μόλις γίνει ο πρώτος τσακωμός θα έρθει η αναπόληση του παρελθόντος, τότε που πίναμε μπύρες με τα παιδιά, δεν μας ένοιαζε κανείς και κανένας. Οπότε ταξιδεύουμε όταν μας βλέπετε να καθόμαστε σε μια γωνία…
«Τώρα τι θέλει;»
Ααα, μια σκέψη που κανείς δεν μπορεί να απαντήσει. Οι φήμες λένε πως ο Φρόυντ έπεσε στα ναρκωτικά όταν ξεκίνησε να αναλύει τον γυναικείο εγκέφαλο. Ελέγχονται ως ανακριβείς. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι όταν στην αρχή θέλουμε να σκεφτούμε τι θέλετε εσείς, με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε τι θέλουμε εμείς. Οπότε δεν ξέρει στο τέλος κανείς τι θέλει πραγματικά.
«Τι; Με χώρισε;»
Επανέρχομαι στον παραπάνω καυγά. Γιατί εμείς οι άντρες δεν ξέρουμε τι εννοείται με τις ατάκες σας, ειδικά αν έχει γίνει η κατάσταση προσφάτως. Οπότε στην ατάκα «Άσε με», πανικοβαλλόμαστε και αυτομάτως δεν σας αφήνουμε μόνες σας. Έχει συμβεί σε πολλούς, θα συμβεί σε άλλους τόσος, δόξα την Παναγία την Σουμελά εμένα ποτέ. Φτου και μακριά μου!
«Πώς να της πω ότι δεν θέλω κάτι;»
Με τον κλασσικό τρόπο: Δεν θέλω. Η ειλικρίνεια είναι όπλο. Στα χέρια αυτουνού που είσαι ειλικρινής, αλλά δεν είναι της παρούσης. Το σκεφτόμαστε γιατί δεν θέλουμε να σας στεναχωρήσουμε. Μα, δεν θέλουμε! Καλύτερα να στεναχωρηθούμε εμείς, παρά εσείς… NOT!
«Συγγνώμη, έτσι θα είμαστε για πάντα;»
Ναι ρε έτσι. Πλάκα κάνω. Λίγο χειρότερα ίσως! Το ωραίο με τις σχέσεις είναι πως όταν περνάει ο καιρός ξεκινάει ένα «δέσιμο» που είναι ξεχωριστό από την προηγούμενη σχέση (φτου κακά στο στόμα μου). Ναι, σκεφτόμαστε πως θα είναι το μέλλον. Τύπου σε ένα μήνα. Όχι σε τόσο βάθος χρόνου. Αυτό είναι δικό σας προνόμιο.
«Ήμουν καλός άραγε;»
Εδώ μπαίνει ο παράγοντας (se)X. Όλοι οι άντρες έχουμε αυτή την ανασφάλεια. Πιθανότατα ήμασταν καλοί την πρώτη φορά (παρά το awkward του πράγματος) γιατί ο ένας θέλει τον άλλον. Αλλά εκεί που καθόμαστε αγκαλιά (γούτσου-γούτσου) μετά την πράξη το βλέμμα είναι απλανές και το ερώτημα που μας βασανίζει είναι αυτό. Ααα, και το «Τι θα φάμε;».
«Είναι τελικά ερωτευμένη μαζί μου;»
Τόση ανασφάλεια. Πίσω από τα κιλά μουσκούλων (γρρρρ) υπάρχει πάντα ένα μικρό αγόρι που θέλει αποδοχή και θαυμασμό. Όπου υπάρχουν αυτά υπάρχει μια λεπτομέρεια που λέγεται «Έρωτας». Και πιθανότατα θέλουμε να ερωτευτούμε πραγματικά όσο και εσείς. Άντε, λίγο λιγότερο. Δεν θα το ρωτήσουμε ποτέ αλλά θα το σκεφτόμαστε μέχρι να το πείτε εσείς.
«Καμιά μεταγραφή θα κάνουμε;»
All time classic. Γιατί έτσι…
Δες ΕΔΩ τα βρώμικα μυστικά μας που δεν σας λέμε