Οι σχέσεις ποτέ δεν τα φέρνουν όπως ονειρευόμαστε. Ευτυχώς ή δυστυχώς έτσι είναι. Εμείς οι άντρες το καταλαβαίνουμε από νωρίς. Γιατί δεν φεύγουμε; Όχι δεν είναι μαζοχισμός. Είναι κάτι πολύ απλό αλλά εξίσου επίπονο και λέγεται έρωτας.
Τα έγραψα πριν λίγες μέρες. Πως εμείς οι άντρες δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τον έρωτα όταν εκείνος έρχεται. Πιστεύουμε πως έχουμε ερωτευτεί αλλά διαχωρίζεται ο πραγματικός με τον ψεύτικο όταν δεν μπορούμε να αρθρώσουμε λέξη. Αλλά και όταν ξέρουμε το μέλλον που δεν είναι και πολύ ευοίωνο. Γιατί μένουμε; Ας τα πάρω με την σειρά…
-Γιατί είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι…
Στις ταινίες και στα βιβλία ο πραγματικός έρωτας είναι και αυτός που δεν θα ευωδοθεί ποτέ. Όλα αυτά είναι βγαλμένα από την ζωή. Έτσι κάνουμε και εμείς οι άντρες. Ενώ ξέρουμε πως δεν θα έχει καλό τέλος μένουμε γιατί κρατάμε τις στιγμές. Συνήθως είναι με την κοπέλα που «παλεύαμε» να φέρουμε στην ζωή μας. Και την φέρνουμε με κάποιο τρόπο.
-Γιατί περνάμε καλά…
Όπως σας είπα οι στιγμές είναι αυτές που μετρούν. Ένα ποτό, μια αγκαλιά, μια ταινία. Τρεις ώρες που μπορούν να αλλάξουν την διάθεση μας. Ναι, δεν θα είναι εκεί (με το εκεί εννοώ ψυχικά) η κοπέλα, αλλιώς αν ήταν θα είχε μέλλον η σχέση. Αλλά ακόμη και αυτές οι ώρες μετρούν παραπάνω στην ζωή μας. Και στην τελική αυτές θα μείνουν.
-Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το τέλος πραγματικά
Μέσα μας έχουμε μια ελπίδα. Και η παροιμία «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία» δεν είναι τυχαία. Τι ελπίδα; Πως θα γυρίσουμε το χαρτί. Με κάποιο τρόπο. Κάτι μαγικό θα γίνει και τα πράγματα θα γίνουν ξεκάθαρα και θα αλλάξει η ροή. Εννοείται πως δεν γίνεται ποτέ κανένα μαγικό. Κανείς δεν μένει κάπου με το ζόρι. Είπαμε… αλλιώς θα είχε μέλλον!
-Στερούμαστε σχεδίου
Αυτά τα σχέδια έχουν κάψει κόσμο και κοσμάκη. ΟΚ, ξέρουμε πως αργά η γρήγορα το στόρι θα έχει την τύχη του Τιτανικού. Ποιο είναι το σχέδιο μας σε όλα αυτά; Κανένα. Γιατί είμαστε τόσο in love που απλά το… ζούμε. Αν υπήρχε ένα σχέδιο ή μια εναλλακτική δεν θα ήταν και το αλκοόλ γνωστό στους αντρικούς κύκλους σαν «γάλα αμνησίας».
-Γιατί είναι Εκείνη
Ναι, με κεφαλαίο. Είναι αυτή που όλοι μας φανταζόμαστε, έρχεται και κάνει άνω-κάτω την καθημερινότητα μας. Είναι η εξαίρεση σε αυτό που λέμε εμείς οι άντρες «Άσε μας μωρέ με την…». Είναι η γυναίκα που ενώ ξέρουμε πως θα φάμε τα μούτρα μας το δεχόμαστε και ας σβήνουμε τις μέρες σαν φαντάροι για το τέλος. Γιατί είναι αυτή που μας κάνει να ξέρουμε ότι το τέλος θα έρθει, αλλά θα είναι με εκείνη.
Τότε γιατί δεν έχει μέλλον ενώ νιώθουμε έτσι;
Κάθε σχέση για να στεριώσει πρέπει να είναι ΑΜΦΙΔΡΟΜΗ. Αγαπώ σημαίνει «Εγώ αγαπώ». Ο άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να νιώθει έτσι (το έχω πει 1 εκατομμύριο φορές). Το μέλλον το φτιάχνουν δυο. Όταν είναι ο ένας και ο άλλος για χ,ψ λόγους είναι σε άλλη φάση, οι ώρες είναι μετρημένες. Είναι ωραίες μαζί του γιατί αν δεν είσαι ερωτευμένος δεν μένεις σε μια κατάσταση που ξέρεις ότι έχει ημερομηνία λήξης. Έτσι κάνουμε εμείς οι άντρες. Όχι, δεν μετανιώνουμε. Ούτε χρειάζονται συγγνώμες για αισθήματα που δεν ανταποδίδονται.
Ζούμε όσα ονειρευτήκαμε, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά. Αν φύγει έχουμε αυτά να χαμογελάμε. Γυρνάει το χαρτί; Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν θα μάθει. Κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει κάποιον άλλον να είναι στη ζωή του. Αυτό δεν λέγεται αγάπη, αλλά ψυχαναγκασμός!
ΥΓ: Έλενα, θενκς ρε ψυχή για όλα!
YΓ 1: Να αγκαλιάζετε σφιχτά και να λέτε όσα νιώθετε! Όσοι έχετε κοντά σας αυτόν που αγαπάτε.
ΥΓ 2: Φάτε τα μούτρα σας με κάποιον που το αξίζει. Άντρες και γυναίκες… Kαι όπως λέει η φωτό κάτω...
Διάβασε ΕΔΩ γιατί λατρεύουμε τις κοντές γυναίκες...