Ήμουν σε έναν γάμο και ακούω μια φίλη μου να ρωτάει την κοπέλα του φίλου μας “Είσαι από Θεσσαλονίκη;” “'Όχι” απαντάει εκείνη “η πρώην του είμαι” και... μετά υπήρχε η αμήχανη στιγμή. Η φίλη μου κατάλαβε την γκάφα της και της ζήτησε συγγνώμη. Όλα καλά μέχρι εκεί!
Λίγο αργότερα όμως ο φίλος μας ήθελε να πάει στο μπουφέ να φάει κάτι. Η κοπέλα του δεν θα τον ακολουθούσε γιατί φορούσε τακούνια. Η αντίδρασή του; Είπε δυνατά -για να τον ακούσουμε ΟΛΟΙ- ότι δεν την αφήνει ποτέ μόνη της. Αν και εκείνη απλά συμφώνησε με ένα ξινό χαμόγελο, η στιγμή έχει σούπερ αμήχανη. Στη θέση της φίλης μου είχε πρόσφατα βρεθεί και το αγόρι μου σε παρόμοιο σκηνικό.
Εγώ είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό! Πόση υποκρισία πια; Δηλαδή οι νυν δεν πρέπει να ξέρουν για τους/τις πρώην; Είναι κακό να μιλήσεις για το παρελθόν; Όλα αυτά στη ζωή είναι. Στην ηλικία που είναι δεν μπορούν να περιμένουν από το αντίθετο φύλλο να είναι λευκό το “βιογραφικό” τους. Είναι εξωπραγματικό!
Καλό είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη σε μια σχέση, να έχεις την ελευθερία να αναφερθείς στον πρώην σου χωρίς να παρεξηγηθεί το αγόρι σου.
Το ίδιο ισχύει φυσικά και για εκείνον. Μην νευριάζεις αν σου μιλάει για μια ανάμνηση που έχει σχέση με την πρώην του.
Οι πρώην και όλοι οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή του διαμορφώνουν τον χαρακτήρα που εσύ ερωτεύτηκες άλλωστε!
Μπορεί η πρώην του να τον έκανε πιο γλυκό και εσύ τώρα να απολαμβάνεις τις άπειρες αγκαλιές του.
Το να μιλάει για την πρώην δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι την θέλει ακόμα.
Relax! Ας αφήσεις και εσύ και εκείνος αυτό το σκεπτικό για τους έφηβους. Είσαι πλέον ενήλικη και πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι πριν από σένα είχε και ζωή.
Δες εδώ τι λάθη κάνουν οι άντρες και δεν αντ'εχουν οι γυναίκες.