Στην αγάπη ένα κι ένα κάνουν ένα! Χρειάζεσαι κάποιον επειδή τον αγαπάς και δεν τον αγαπάς επειδή τον χρειάζεσαι. Κάποιος που αγαπά αληθινά, αγαπά για πάντα (Ευριπίδης) και άλλα σχετικά κλισέ λόγια αγάπης συνθέτουν τέλεια τη εννοια της αγάπης και του έρωτα!
Όμως με την πάροδο του χρόνου αυτή η έννοια άλλαξε και κατέληξε να είναι ένα τίποτα. Το σκέφτεσαι και εσύ καμιά φορά, η αλήθεια είναι, αλλά συνέρχεσαι αμέσως παρασυρόμενη, σαν νιάτο και εσύ, από τις σύγχρονες εξελίξεις και χωρίς να το θέλεις πέφτεις στην λούμπα του γρήγορου και του εύκολου. Συμπέρασμα; Είσαι εργένισσα από άποψη και όχι από επιλογή!
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ μήπως είσαι και εσύ μια "τάχα μου" ρομαντική ψυχή που θέλει να ζήσει γρήγορα ότι μπορεί προκειμένου να αποκτήσει εμπειρίες, που στην ουσία δεν έχουν κάποιο ουσιαστικό νόημα; Και έτσι απλά χάνεσαι, μπερδεύεσαι ανάμεσα στις επιφανειακές ανάγκες σου και τις βαθύτερες επιθυμίες σου! Δεν τις διαχωρίζεις πια γιατί τις έχει βάλει στο ίδιο τσουβάλι.
H λέξη ρομαντισμός έχει μεταλλαχτεί, έχει εκμοντερνιστεί, έχει αντικατασταθεί από τη λέξη εμπειρίες!
Όσο πιο πολλές είναι οι ερωτικές εμπειρίες που έχεις σε αυτή την εργένικη ζωή, τόσο και πιο πολύ έχεις ζήσει και έχεις γευτεί διαφορετικά πράγματα. Και έχει επικρατήσει η άποψη ότι κάποια στιγμή θα χορτάσεις και θα σχηματίσεις επιτέλους μια εικόνα στο μυαλό σου για το τι πραγματικά ψάχνεις.
Και αν κατά τη διάρκεια αυτής της αλλοπρόσαλλης διαδρομής βρήκες το ιδανικό σου αλλά από παρορμητική και θολωμένη κρίση το έχασες; Η φραση "It's a shame", δεν φτάνει για να σου περιγράψει πως είχες την ευτυχία στα χέρια σου και την άφησες να φύγει! Η ελεύθερη σου βούληση λειτούργησε αυθόρμητα, ακριβώς γιατί δεν έβαλες όρια.
Συνήθως αυτή η οπτική αφορά τους άντρες. Οι άντρες από τη φύση τους, λένε πως είναι κυνηγοί. Οι γυναίκες από την άλλη είναι το θήραμα. Εγώ θα έλεγα πως όλο αυτό το concept είναι ένα λάθος. Διότι στο τέλος πληγώνονται και οι δυο με μια μικρή χρονοκαθυστέρηση.
Ο ένας από τους δυο κάποια στιγμή θα "πουλήσει" τον άλλο για λίγες παραπάνω εμπειρίες.
Το θύμα στην όλη υπόθεση είναι πάντα αυτός που δίνει σιγουριά, ασφάλεια, αγάπη. Θα κάνει τον άλλο πολύ γρήγορα να βαρεθεί. Και υπάρχει μια λογική σε αυτό το παράλογο της κατάστασης! Θα βαρεθεί γιατί δεν πρόκειται να εμβαθύνει μέσα στο μυαλό του έτσι ώστε να συνειδητοποιήσει ότι αυτό είναι που χρειάζεται τελικά, και όχι νέες εμπειρίες που θα του ανεβάσουν παροδικά τη λίμπιντο!
Αλλά αυτά κάνουν. Σε αφήνουν για κάτι νέο, διαφορετικό, παροδικό γιατί είναι αχόρταγοι, άπληστοι, επιφανειακοί. Και αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέσα στο χρόνο για όσο ο κυνηγός βαρεθεί και αναζητήσει το μοναδικό θήραμα που του έδινε όλα αυτά που βαρέθηκε.
Τελικά όλη αυτή διαδικασία που μπαίνει κάποιος που αναζητά αχόρταγα νέες εμπειρίες τι είναι; Είναι μια non stop ανάγκη για επιβεβαίωση του ανεπανάληπτου ΕΓΩ του; Μια απόδειξη ότι μετράει παραπάνω; Τι σημαίνει δηλαδή ότι όσα περισσότερα θηράματα έχει τόσο πιο πολύ μετράει; Δεν ικανοποίησε το ΕΓΩ του το γεγονός ότι υπήρχε κάποτε κάποιος που του έδινε ασφάλεια, σιγουριά, αγάπη;
Γιατί έχασες την ουσία; Παρασύρθηκες από το ρεύμα ή έτσι ήσουν πάντα τελικά;
Ένα τελικά ισχύει αυταπόδεικτα! Μια φορά κυνηγός, για πάντα κυνηγός. Αυτή η σπίθα δεν θα σου φύγει ποτέ. Εκτός και αν βρεις τον εαυτό σου! Και έχει σημασία αυτό που σου λέω. Γιατί μόνο έτσι δεν θα έχεις ανάγκη από επιβεβαίωση!
Και ξέρεις γιατί η αγάπη είναι τόσο κοινή και σπάνια; Γιατί μπορεί ένας μόνο άνθρωπος να χρωματίσει τη ζωή σου!