Αν μισώ δυο πράγματα στον πλανήτη είναι αυτά: Η μπύρα χωρίς αλκοόλ και οι ψεύτες. Το πρώτο ευτυχώς το αποφεύγω. Το δεύτερο αναγκαστικά το ζω. Στις δουλειές, στις παρέες, στην προσωπική μου ζωή. Και εδώ μπαίνετε εσείς (ΝΑΙ ΕΣΕΙΣ) γυναίκες.
Λέτε ψέματα για πολλούς λόγους. Γιατί κάθε μια σας είναι γεννημένη (για την καταστροφή) να λέει ψέματα ή καλύτερα μια διαφορετική εκδοχή της αλήθειας. Πότε για το συμφέρον σας, πότε για να προστατευτείτε (ειδικά εσείς οι πληγωμένες καρδιές), πότε για να μην μας στεναχωρήσετε (ποτέ καμία). Αλλά μην έχετε αυταπάτες γυναίκες. Ξέρουμε πότε λέτε ψέματα. Και τι ψέματα. Και ορίστε…
-Δεν φταις εσύ, φταίω εγώ…
Τι εξυπνάδα είναι αυτή; Το λέτε γιατί; Για να μην στεναχωρηθούμε; Δηλαδή αν πείτε «Φίλε, δεν σε γουστάρω πια», τι θα γίνει; Το μόνο που κάνετε είναι να μετατρέπετε μια κατάσταση από άσχημη σε πιο άσχημη. Λες και θέλετε να υποτιμήσετε τη νοημοσύνη μας. Και σε τελική ανάλυση ξέρετε και κάτι γυναίκες: Ναι, εσείς φταίτε!
-Θέλω να μείνω για λίγο μόνη μου να σκεφτώ
(γελάω πνιχτά ενώ γράφω)
Πόσοι και πόσοι ωρέ δεν έχουμε ακούσει αυτή την ατάκα-trademark του γυναικείου φύλου; Μόνος για να σκεφτεί μένει ένας στυλίτης μοναχός. Ένας σαολίν που ορκίζεται αιώνια μουγγαμάρα. Εσείς δεν θέλετε να μείνετε μόνες σας. Έχετε βρει άλλον. Και προφανώς εννοείτε «Θέλω να μείνω μόνη μου μαζί του». Καλή φάση…
-Δεν είναι αυτό που νομίζεις, είναι φίλος…
Δεν είναι αυτό που νομίζουμε. Είναι κάτι πολύ χειρότερο. Και δεν είναι φίλος. Είναι ο επόμενος.
-Δεν υπάρχει κανείς στη ζωή μου, είμαι ολομόναχη…
Και αυτό μεταφράζεται σαν «Κοίτα, γουστάρω κάποιον, αλλά δεν έχει κάτσει η φάση, οπότε μην περιμένεις και πολύ, υπάρχουν όλοι στον πλανήτη. Εκτός από έναν. Εσένα.». Και φαντάσου ρε φίλε για να προτιμάει να μένει κολλημένη με τον άλλον και όχι να προχωρήσει, πόσο δεν θέλει να σε βλέπει…
-Σε βλέπω σαν φίλο
Τι, δεν υπάρχει ψέμα εδώ; Ούτε σαν φίλο δεν τον (με) βλέπετε τον δόλιο! Απλά λέτε να δημιουργήσετε ένα κλίμα λίγο πιο ελαφρύ να μην του έρθει βαρύ το Χ. Αλλά μαντέψτε; Του (μου-μας) έρχεται.
-Δεν είμαι κολλημένη με τον πρώην μου…
Άντε να το φάμε. Δεν είστε; Τότε γιατί ξέρετε ακριβώς αν πάχυνε, με ποια είναι, που δουλεύει, αν άφησε γένια κλπ,κλπ. Λογικά κάποιο πουλάκι θα σας το είπε. Ή το προφίλ του στο FB που το έχετε λιώσει στο stalking.
-Στεναχωριέμαι και εγώ που σε βλέπω να στεναχωριέσαι για μένα
Αλήθεια; Για να θυμηθώ… ααα, ναι. Στεναχωριέστε αλλά ξενυχτάτε μέχρι τις 7, πάτε τις διακοπούλες σας και πίνετε τα άντερά σας σε ποτά, κάνετε σεξ με κάποιον (μην μένετε και στον άσο), χασκογελάτε με το οτιδήποτε, συνεχίζετε την ζωή σας. Αλλά στεναχωριέστε. Γιατί σαν τον βουβό πόνο (και την Χαλκιδική)... δεν έχει. Σωστά;
-Θα μου λείψεις
«Και δεν χτυπάει το τηλέεεεεφωνο, με πνίγει το παράπονοοοοο». Όχι, δεν χτυπάει. Να, δίπλα μου το έχω…
-Σ’αγαπώ
Και τελικά όλα έχουν ημερομηνία λήξης στη ζωή. Σαν την αγάπη…
ΥΓ: Δεν θα ασχοληθώ με τα ψέματα στο sex. Εκεί ίσως θέλουμε να τα ακούμε και ας ξέρουμε την αλήθεια…
ΥΓ 1: Αν βρείτε άντρα να τα πιστεύει, να ξέρετε πως σας αγαπάει γυναίκες. Και επιλέγει να τα δέχεται. Ο καθένας έχει το παρελθόν του...
ΥΓ 2: Γραμμένο με μουσική υπόκρουση Θάνο Πετρέλη "Είχε το χρώμα τ'ουρανού και την αγάπη ενός τρελού"!
Διάβασε ΕΔΩ γιατί οι άντρες δεν πιστεύουμε στον κεραυνοβόλο έρωτα