Πέρασαν δυο χρόνια από τότε που τα είπαμε. Καλά ήταν, οι ζωές μας άλλαξαν, ωριμάσαμε (μερικοί περισσότερο από όσο έπρεπε) και η μοίρα μας έφερε ξανά εδώ, να πούμε ξανά μερικές κουβέντες. Σήμερα, θα έχω special θεματάκι: Τι είναι επιτέλους ο έρωτας.
Είχαμε μια συζήτηση πολύ πρόσφατα με μια φίλη μου (γεια σου Ελένη) για το τι είναι ο έρωτας. Διαφωνήσαμε σε άλλα, συμφωνήσαμε σε άλλα, πλέον δεν έχω φίλη Ελένη, λεπτομέρειες. Είναι η διαφορετική οπτική; Οι διαφορετικές εμπειρίες; Τέλοσπαντων, τα βρήκαμε κάπου στην μέση.
Όχι, ο έρωτας δεν είναι αυτό το παιδάκι με τα βέλη, που γράφαμε στα λευκώματα στο γυμνάσιο. Ποτέ δεν επιλέγεις ποια θα ερωτευτείς. Απλά την κοιτάζεις και ξέρεις. Δεν έχει σχέση αν είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη. Αν δεν είναι διαθέσιμη. Αν την ξέρεις καιρό και απλά μια μέρα την βλέπεις να σου χαμογελά και απλά λιώνεις. Όχι, ο έρωτας δεν έρχεται με πρόγραμμα.
Έρωτας είναι όταν νιώθεις την ανάγκη απλά να δεις τον άλλον. Έρωτας είναι να ακούς την φωνή της και να σκύβεις το κεφάλι, με κόκκινα μάγουλα. Έρωτας είναι να πηγαίνεις με τα μούτρα προς τον τοίχο και να μην σταματάς. Έρωτας είναι όταν εκείνη, σβήνει κάθε μνήμη από όσα σε πόνεσαν με ένα χαμόγελο. Έρωτας είναι να μην της μιλάς και να θυμώνεις με σένα. Έρωτας είναι να μετράς τις ώρες για να την ξαναδείς.
Υπάρχει όμως ένα ΑΛΛΑ, που μόνο αν το αποδεχτείς καταλαβαίνεις και την μαγεία του έρωτα. Ο πραγματικός έρωτας δεν είναι μετοχή. Δεν το νιώθεις και περιμένεις να πάρεις πίσω ανταποδοτικά οφέλη. Ερωτεύεσαι τον άλλον για αυτό που είναι. Τέλος. Από εκεί και πέρα, κρατάς το συναίσθημα για σένα. Θυμώνεις, στεναχωριέσαι, σκέφτεσαι το «ΑΝ», αλλά… η ζωή είναι έτσι.
Μπορείς να φας τα μούτρα σου, να σπάσεις τα νεύρα των γύρω σου αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό το συναίσθημα που νιώθεις το βράδυ και έρχεται εκείνη στην σκέψη σου, είναι τελικά ο έρωτας. Αυτό το συναίσθημα που σε εθίζει στο να κοιτάς τον άλλον στα μάτια.
Γιατί σε τελική ανάλυση, ο έρωτας είναι απόλαυση!
Πάρτε και ένα τραγουδάκι...