Έχεις νιώσει ποτέ να έρχονται στην κυριολεξία τα πάνω κάτω στη ζωή σου; Από το πουθενά; Από τη μία στιγμή στην άλλη; Εκεί που όλα είναι στρωμένα, ειρηνικά, τέλεια; Πολλές ερωτήσεις, φαινομενικά, για ένα μόνο θέμα: ΧΩΡΙΣΜΟΣ, BREAK OUT, "It's over"!
Κάτι τέτοιες καταστάσεις έρχονται απροετοίμαστα συνήθως στη ζωή σου. Αλλά ακόμα και να είχες πάρει τα χαμπάρια σου, να έβλεπες δηλαδή τα σημάδια, που πάντα υπάρχουν, δεν ήθελες να το πιστέψεις.
Μάλλον είναι μία ορμόνη που εκκρίνεται από τον εγκέφαλο και σου θολώνει την κρίση και έτσι δεν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται. Και ποια ερωτευμένη γυναίκα άλλωστε δεν φτιάχνει παρωπίδες για να βλέπει αυτό που θέλει και αισθάνεται, αρνούμενη το οτιδήποτε διαφορετικά αρνητικό συμβαίνει από τον σύντροφό της; Και άλλη ερώτηση!
Όταν ένας χωρισμός συμβαίνει αυτό γίνεται. Άπειρες, ασυγχρόνιστες ερωτήσεις ξεπηδούν μόνο από το κεφάλι σου. Γιατί, πως, πότε, είναι οριστικό; υπάρχει άλλη; Καμία απάντηση δεν θέλεις εκείνη τη στιγμή, καταβάθος, γιατί εδώ πάει το " ποιος είδε μια χωρισμένη γυναίκα και δεν τη φοβήθηκε. " Για όλα φταίει η χημεία του εγκεφάλου σου!
Η αντίδρασή σου, όταν έρχεται του χωρισμού η ώρα, είναι κάτι που θα έπρεπε να βιντεοσκοπήσεις και να δεις σε κάποια στιγμή ηρεμίας σου. Είναι τόσο εκτός εαυτού! Είναι τόσο απρόβλεπτη, δυσνόητη, αστεία, πανικόβλητη. Ένας άλλος άνθρωπος αντιδράει για σένα. Θέλεις να το δεχτείς αξιοπρεπώς αλλά σε "τρώει" το γιατί και ξαφνικά όλες οι συναισθηματικές συνέπειες σε διαδέχονται: θυμός, άρνηση, κλάμα, θλίψη, γέλια, χάσιμο βλέμματος...Μα γιατί; Γίνεσαι παρανοϊκή με αυτή την λέξη και δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις. Θέλεις να κάνεις τα πάντα για να του αλλάξεις την απόφαση. Ψάχνεις ελπίδα από το οτιδήποτε μπορεί να πει: "Είμαι μπερδεμένος", "δεν ξέρω τι μου γίνεται", "θέλω λίγο χρόνο" κ.τ.λ.
Οι αντιδράσεις ποικίλλουν από το πόσο ξαφνικά έρχεται ο χωρισμός. Οι "ευτυχισμένες ορμόνες" που εκκρίνει ο εγκέφαλος σταματούν ξαφνικά γιατί διαταράχτηκε η ισορροπία της σχέσης σου, αυτής δηλαδή που σε έκανε χαρούμενη. Όλο αυτό θα σου δημιουργήσει μία αίσθηση τρέλας γιατί δεν θα ξέρεις τι σου γίνεται. Είναι σαν να σε πέταξαν με το ζόρι σε μία ξένη χώρα που δεν ξέρεις την γλώσσα και δεν έχεις κανέναν και να πρέπει να ξεκινήσεις μια καινούρια αρχή. Πως θα νιώσεις; Το λιγότερο χαμένη! Έτσι νιώθεις και τώρα. Γι' αυτό και θα ξεστομίσεις πράγματα που δεν τα εννοείς πραγματικά έτσι για να τον πληγώσεις, θα θέλεις να τον αγκαλιάσεις, μετά να τον χτυπήσεις, να του σπάσεις τα πράγματά του, να φύγεις, να ξαναγυρίσεις σε αυτόν και να του κάνεις τις ίδιες ερωτήσεις, μήπως και πάρεις άλλη απάντηση. Ενδεχομένως δηλαδή να κάνεις πράγματα που δεν μπορείς να τα ελέγξεις απλά και μόνο για να ξεσπάσεις. Από συναισθηματικές εκρήξεις άλλο τίποτα. Νιώθεις τόσο αδύναμη και ευάλωτη. Νιώθεις σαν αλκοολική που θέλει να πιει. Και αυτό είσαι, είσαι εθισμένη στη "πρώην σχέση" σου.
Γι' αυτό αν θέλεις να συνέλθεις απέφυγε τον (πρώην) γιατί αλλιώς είναι σαν να έχει ένας πρώην αλκοολικός σπίτι του μία τεκίλα! Για φαντάσου...