Προχθές πόσταρα έναν ακόμα σιμιγδαλένιο χαλβά στο facebook. Ποστάρω συχνά, ίσως κάθε φορά που τον φτιάχνω. Κάθε φορά τον βγάζω και σε άλλη στάση, πάντα καλλιτεχνική. Και κάθε φορά οι φίλοι τον απολαμβάνουν το ίδιο. Κάθε φορά τον λαχταράνε. Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς είναι από εκείνα τα γλυκά που δε βαριέσαι ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Κι ένας φίλος, κάτω από τον προχθεσινό χαλβά, μου έγραψε κατά λέξη: ''γράψε ύμνο για το μεγαλείο του σιμιγδαλενιου χαλβά. Του πιο απλού και τέλειου γλυκού''. Και σκέφτηκα πως έχω χρόνια να γράψω ένα κείμενο για τον χαλβά, ίσως γιατί θεωρώ δεδομένο ότι γνωρίζουν όλοι τη συνταγή. Κακώς.
Καταρχάς, δεν γνωρίζουν όλοι τη συνταγή και δεν έχουν δοκιμάσει όλοι να τον φτιάξουν μόνοι τους. Κι έπειτα, ακόμα κι αν γνωρίζετε τη συνταγή, οφείλω να μοιράζομαι μαζί σας κάθε τόσο τα μυστικά μου για καλό χαλβά, όπως τα έχω μάθει κι εγώ από τη γιαγιά μου και τα κάνω πράξη τόσα χρόνια.
Όχι πάντοτε με επιτυχία, έχω αποτύχει αρκετές φορές στον χαλβά. Κι όταν λέω ότι έχω αποτύχει, εννοώ ότι δε βγαίνει όπως ακριβώς τον θέλω.
Ο καλός χαλβάς, για μένα, πρέπει:
• να έχει καλά καβουρδισμένο σιμιγδάλι σε καλό (αλλά όχι πολύ) ελαιόλαδο που δεν έχει βαριά μυρωδιά.
• να έχει την ολόσωστη ποσότητα σιροπιού, ώστε να μην είναι στεγνός αλλά να μπορεί να κόβεται και σε σταθερές φέτες.
• να έχει έντονη μυρωδιά κανέλας και ακόμα πιο έντονη γαρύφαλλου. Πάντα χρησιμοποιώ και σκόνες και ξυλάκια μέσα στο σιρόπι.
• να έχει εσάνς λεμονιού. Αλλά μπορείτε να βάλετε και φλούδα πορτοκαλιού στο σιρόπι, για πιο διαφορετική γεύση. Μπορείτε να βάλετε και τα δύο.
• να γίνεται καλύτερος στη γεύση μέρα με τη μέρα.
Οι σταφίδες και τα αμύγδαλα και όλα τ'άλλα τα μπιχλιμπίδια, για μένα, είναι προαιρετικά και δεν καλυτερεύουν τη γεύση του χαλβά. Μια φορά έβαλα ρόδια μέσα, καλός ήταν αλλά δεν τρελάθηκα. Το καλοκαίρι έκανα κάτι καλύτερο: τον στόλισα με καραμελωμένα ροδάκινα που είχαν ένα πολύ μυρωδάτο σιρόπι. Καλός ήταν. Γενικά, ο χαλβάς ταιριάζει με τα φρούτα και κυρίως τα σιροπιαστά φρούτα, κομπόστες, μαρμελάδες κλπ. Επίσης, ταιριάζει με το παγωτό βανίλια!
Το πακέτο του χοντρού σιμιγδαλιού έχει πίσω τη συνταγή για χαλβά και είναι αλάνθαστη, αλλά εγώ πάντα βάζω παραπάνω σιρόπι, γιατί τον θέλω πιο ζουμερό, έτσι τον έχω μάθει από τη γιαγιά. Προσοχή, το σιρόπι πρέπει να έχει δέσει καλά, αν είναι νερουλό θα λασπώσει ο χαλβάς. Εγώ έτσι την έχω πατήσει.
Βάλτε πρώτα όλα τα υλικά για το σιρόπι (5 φλιτζάνια νερό, 2 φλιτζάνια ζάχαρη, 1 φλιτζάνι μέλι, 2 ξύλα κανέλας, μπόλικη σκόνη κανέλας, 3 καρφάκια γαρύφαλλο και λίγη σκόνη, φλούδα από 1 λεμόνι) σε ένα κατσαρολάκι να βράσουν και αφού δέσει το σιρόπι, κρατήστε το σε χαμηλή θερμοκρασία να κοχλάζει και ξεκινήστε να καβουρδίζετε το σιμιγδάλι.
Επίσης, βάζω λιγότερο λάδι από όσο λέει η συσκευασία, γιατί αν βάλετε πολύ, την επόμενη μέρα αρχίζει να βγαίνει προς τα έξω και γίνεται πολύ λαδερός ο χαλβάς.
Με το μάτι, ρίχνω λίγο ελαιόλαδο ώστε να καλύψει σε ένα πολύ - πολύ λεπτό στρώμα τον πάτο της μεγάλης κατσαρόλας. Κι αφού κάψει το λάδι, ρίχνω όλο μαζί 2 φλιτζάνια σιμιγδάλι και ανακατεύω συνεχώς με ξύλινη κουτάλα, μέχρι να σκουρύνει λίγο το χρώμα του και να φαίνεται τραγανό.
Τότε απομακρύνω την κατσαρόλα από την εστία και ρίχνω λίγο - λίγο το σιρόπι, ανακατεύοντας παράλληλα.
Θα δείτε ότι αρχίζει να το πίνει και να πήζει.
Αδειάστε το όλο, ανακατέψτε καλά και σκεπάστε με καθαρή πετσέτα για 10 λεπτά.
Έπειτα, μοιράστε σε μπολάκια ή σε μεγάλη φόρμα, για να πάρει και εντυπωσιακό σχήμα.
Ο χαλβάς είναι το πρώτο πράγμα που έμαθα να μαγειρεύω μόνη μου, στα 15. Και όταν έμεινα μόνη μου, στα 20, τον έφτιαχνα συνέχεια, σε βαθμό που τον βαρέθηκα δηλαδή! Αλλά τι λέω, τον βαριέσαι τον χαλβά;
Πώς είναι δυνατόν να μη λατρέψεις αυτό το μυρωδάτο μείγμα με το τραγανό σιμιγδάλι που λιώνει στο στόμα; Εξάλλου, τα γλυκά με τα κανελογαρύφαλλα έχουν μεγάλο κοινό στην Ελλάδα, είναι αυτό το πολίτικο στοιχείο που μας φαίνεται πολύ οικείο και ζεστό και τρυφερό, σαν να μας αγκαλιάζει τη γλώσσα.
Άσε που, αν το καλοσκεφτείς, οι γεύσεις που μας κερδίζουν τελικά, είναι οι πιο απλές. Δεν πα να περάσεις 5 ώρες στην κουζίνα ετοιμάζοντας το πιο extraordinary γεύμα; Αυτό το απλό, που σου έμαθε η γιαγιά, δεν θα σταματήσει ποτέ να σε κερδίζει.
Και σε κάθε ταβέρνα, αυτό που περιμένω με αγωνία, είναι ο σιμιγδαλένιος χαλβάς για επιδόρπιο. Και τι απογοήτευση όταν είναι πολύ άσπρος ή με ψιλό σιμιγδάλι! Όχι, μην το κάνετε αυτό το έγκλημα!
Σας φιλώ με κανελογαρύφαλλα στο στόμα!