Τον Ευθύμη Ζησάκη φιλοξένησε αυτό το Σάββατο ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος στην εκπομπή JoinUs του ΣΚΑΙ.
Δες τι είπε...
Για την προσωπική του ζωή:
Έχω καταλάβει ότι τον κόσμο -ειδικά αυτή την εποχή- δεν τον ενδιαφέρει καθόλου με ποια είσαι ερωτευμένος και με ποιον κάνεις παρέα. Τον ενδιαφέρει αυτό που θα παρουσιάσεις να είναι άρτιο, να τον πάει λίγο παρακάτω να σβήσει λίγο ο χρόνος απ’ όλα αυτά που βομβαρδίζεται. Τώρα δεν έχω σχέση αλλά κάθε φορά παρουσιάζεται ένα site. Προσπαθούν να τα διαμορφώσουν έτσι ώστε να υπάρξει ένα «μπουρλοτάκι». Κάποιοι θέλουν η προσωπική ζωή να είναι μέρος της δουλειάς γιατί διαιωνίζεται η δουλειά. Όταν μπαίνουν και αυτά τα πράγματα προκύπτουν καινούργιες θέσεις εργασίας. Οπότε γι’ αυτό το λόγο και μόνο επειδή ο κόσμος παίρνει ψωμί από αυτό το πράγμα το συμπαθούμε και το γουστάρουμε. Αλλά σαν στόχος δεν είναι σωστός κατά τη γνώμη μου. Πώς υπάρχουν κάποιοι ηθοποιοί που δεν ξέρουμε καθόλου τα προσωπικά τους ή τα προστατεύουν;
Για τα δημοσιεύματα που έλεγαν ότι ήταν άστεγος:
Δεν ήμουν άστεγος, προς θεού. Υπήρχε μία - μιάμιση εβδομάδα στο μεταίχμιο που είχα φύγει από το σπίτι στην Ιταλία, το εισιτήριο είχε πρόβλημα και έτυχε δυο τρεις- μέρες. Αλλά δεν χρειάζεται νομίζω να γίνει δράμα, γιατί υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα δράματα.
Για την περίοδο που ήταν τσολιάς:
Ήμουν τσολιάς στα ανάκτορα. Ήταν ωραία εμπειρία, πολύ ιδιαίτερη. Υπήρχε επιτηρητής και χτυπούσες όπλο για οτιδήποτε χρειαζόσουν. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι τα μυγάκια , η φαγούρα, το φτέρνισμα και τα περιστέρια. Κάποια στιγμή, έχει έρθει μια κυρία γύρω στις 3, 4 το βράδυ όπου το μνημείο είναι νεκρό. Κατάλαβα ότι ήταν τρικυμία εν κρανίω. Και ξεκίνησε να μου λέει «Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Τον άντρα μου τον έχεις δει; Για σύνελθε λίγο».
Για την ομοιότητά του με τον Νίκο Κούρκουλο:
Μου έλεγαν ότι μοιάζω με τον Κούρκουλο. Είναι τυχαίο. Ήταν συγκινητικό που ήρθε τυχαία μία γυναίκα στο θέατρο η οποία ήταν μεγάλη σε ηλικία και μου μίλαγε σα να μιλάει σε αυτόν επειδή τον αγαπούσε ιδιαίτερα.