Μεγαλώνοντας δεν είχα ποτέ προβλήματα ούτε εμφανισιακά ούτε με την σεξουαλική προτίμησή μου. Είχα μια φάση όπου νόμιζα πως ήμουν λεσβία αλλά μάλλον ήταν απλά η περιέργεια της ηλικίας. Bullying δεν δέχτηκα ποτέ σε σοβαρό βαθμό. Η μητέρα μου με μεγάλωσε όμως έτσι που δεν θεώρησα ποτέ περίεργο όταν αγοράκια φορούσαν φορεματάκια (είχα παιδικό φίλο που όντως φορούσε φορέματα) ή κοριτσάκια που παίζουν με αυτοκίνητα. Είδα όμως ότι ήμουν από τις λίγες που το έβλεπαν έτσι. Ειδικά στην Ελλάδα αν είσαι διαφορετικός είσαι και λάθος. Δεν δέχονται τίποτα.
Πλέον που μεγάλωσα, έγινα YouTuber και θεωρούμαι influencer το έχω βάλει σκοπό, όχι να αλλάξω τα μυαλά των ανθρώπων που με παρακολουθούν αλλά να τους βάλω να σκέφτονται. Ο/Η transgender μπορεί να φαίνεται καινούργιο γιατί τα τελευταία χρόνια έχει φτάσει η επιστήμη στο σημείο που μπορείς να αλλάξεις φύλλο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπήρχαν ποτέ εκείνοι που ήθελαν να γίνουν γυναίκα ή άντρας. Η κοινωνία επιμένει όμως ότι αυτό είναι “ανωμαλία”. Πώς θα τους φαινόταν όμως να ήταν στη θέση κάποιου “διαφορετικού”; Να έπρεπε να υποκριθούν πως είναι κάποιος άλλος; Το βίντεο που ακολουθεί είναι μια πολύ ωραία μίνι ταινία που δείχνει πως νιώθουν όλοι αυτοί οι “ανώμαλοι”.