Τη Δέσποινα Βανδή υποδέχτηκε στον καναπέ του JoinUs αυτή την Κυριακή η Νάνσυ Ζαμπέτογλου.
Δες τι είπε...
Για τη δημόσια εικόνα που είχε στο παρελθόν:
Από υπερβολική άμυνα έβγαζα μία παγωμάρα, μία δυσθυμία που γράφει πολύ περίεργα στo φακό. Από άμυνα όμως. Σκεφτόμουν «τι θα με ρωτήσουν τώρα, πάλι;». Και στριμωχνόμουν. Προφανώς, όλο αυτό δεν με έβγαζε ευχάριστη, μάλλον από φόβο για το τι θα ακολουθήσει. Γιατί ζήσαμε μία περίοδο που ο «κιτρινισμός» ήταν στις δόξες του.
Για τη σύγκριση με την Άννα Βίσση:
Στην αρχή ήταν πολύ κολακευτικό όλο αυτό γιατί εγώ τι ήμουν; Μια μικρή τραγουδίστρια που προσπαθούσε να κάνει τα πρώτα της βήματα. Το να σε συγκρίνουν με μία τόσο σπουδαία τραγουδίστρια για μένα ήταν πολύ κολακευτικό. Από ένα σημείο και μετά άρχισα να καταλαβαίνω ότι δεν γινόταν να υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο.
Για τον τρόπο που μεγαλώνει τα παιδιά της:
Και εγώ και ο Ντέμης είμαστε δυο άνθρωποι αυτοδημιούργητοι, δυο άνθρωποι που δεν βρήκαμε τίποτα έτοιμο. Όλα μόνοι μας τα κάναμε. Ωστόσο, και εγώ και εκείνος κοιτάμε με καμάρι από πού προερχόμαστε, όλα μόνοι μας τα κάναμε. Και το γεγονός ότι τα παιδιά μας μεγαλώνουν σπίτι με όλες τις ανέσεις που εγώ δεν τις είχα, δεν θέλω να τα απομακρύνει από τις δικές μας ρίζες. Ότι εμείς είμαστε δύο άνθρωποι που είμαστε από την επαρχία, έχουμε και χωριά. Και έχουμε μεγαλώσει παίζοντας σε γειτονιές. Δεν μεγαλώσαμε στην Εκάλη.
Για τις ανασφάλειές της ως παιδί:
Όταν γυρίζω και θυμάμαι τον εαυτό μου ως παιδί είχα πολύ μεγάλες ανασφάλειες, πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η διαδρομή που έκανα για να φτάσω μέσα μου ως ψυχολογία, να αγαπήσω και να εκτιμήσω τον εαυτό μου είναι πολύ μεγάλη γιατί ήταν πολύ δύσκολο να πετάξω από πάνω μου όλα αυτά τα πράγματα που νόμιζα ή αισθανόμουν ως παιδί. Γυρίζοντας και κοιτάζοντας πίσω τον εαυτό μου σε παλιές φωτογραφίες νιώθω την ανάγκη να κάνω μια αγκαλιά σε αυτό το παιδί και να του πω «μη φοβάσαι, μην ντρέπεσαι».
Για τη σχέση της με τον Ντέμη:
Θεωρούσα από νωρίς ότι ο Ντέμης είναι ο άντρας που αξίζει να είναι ο πατέρας των παιδιών μου. Ήταν μικρός αλλά είχε μια τεράστια προσωπικότητα, είχε τεράστιο μυαλό. Μου έλεγε πράγματα τα οποία στη διάρκεια των χρόνων αποδείχτηκε ότι είναι αληθινός, έχει δίκιο. Έχει ένα μυαλό πολύ σπάνιο.
Στη σχέση μου με τον Ντέμη, ο έρωτας της λαχτάρας δεν έχει περάσει. Η σεξουαλική ζωή είναι απαραίτητη σε ένα ζευγάρι, σε μία σχέση που θέλει να μείνει δεμένη. Και δεν σου λέω για τη σεξουαλική πράξη, ως πράξη. Η επιθυμία για να κάνεις σεξ με τον άλλον υποδηλώνει και κάποια άλλα πράγματα. Ότι τον γουστάρεις ακόμη. Γιατί τον γουστάρεις ακόμη; Γιατί τον έχεις ψηλά και τον θέλεις.
Για τις υστερίες της σαν μαμά:
Όταν έκανα το πρώτο παιδί, έπεσα από πάνω του σε βαθμό υστερικό και αυτό ήταν κακό. Καταρχήν έχασα τον εαυτό μου. Ξέχασα ότι είμαι γυναίκα, γκόμενα, φίλη, σύζυγος, επαγγελματίας. Και μετά αυτό έχει συνέπειες και στον εαυτό σου. Έχεις νεύρα, κλαις εύκολα, είσαι μονίμως κουρασμένος.
Για τους παπαράτσι:
Υπάρχουν μέρη στα οποία θα πάω και ξέρω ότι οι παπαράτσι μπορεί να είναι εκεί. Αλλά το ενοχλητικό είναι όταν προσπαθείς να πας διακοπές, θέλεις να είσαι μακριά απ’ όλα και αντιλαμβάνεσαι ότι σε βρίσκουν και εκεί. Έχω μαλώσει με παπαράτσι και ο άλλος με απόλυτη αλαζονεία μου απάντησε «θα κάνω ό,τι θέλω».
Δεν έχω πάρει ποτέ τηλέφωνο παπαράτσι. Για κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων ισχύει γι’ αυτό και έχει βγει προς τα έξω. Αλλά φαντάζομαι ότι ο κόσμος καταλαβαίνει πως υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις όπως της Φαίης, ή της Μενεγάκη. Οι παπαράτσι θα τις κυνηγήσουν γιατί είναι πρόσωπα που τους αφορά. Δεν υπάρχει κάποιος που να μου προσάψει κάτι τέτοιο.
Για το χρόνο που περνάει:
Το ότι μεγαλώνω με αγχώνει. Κάποιες φορές μπορεί να είναι λίγο σκληρό μπροστά στον καθρέφτη. Επίσης, ο χρόνος αυτή τη στιγμή με αγχώνει σε σχέση με τα παιδιά μου. Με χαλάει που το δέρμα μου αρχίζει να αλλάζει όμως χαίρομαι τόσο πολύ που μεγαλώνω και αυτή τη στιγμή αισθάνομαι και σκέφτομαι πράγματα που δεν τα είχα σκεφτεί πριν. Δεν είχα ασχοληθεί με τον εαυτό μου, ούτε με το τι είναι ευτυχία και τώρα εμβαθύνω, διαβάζω. Διαβάζω Αριστοτέλη, Πλάτωνα και βλέπω πόσο διαχρονικά είναι τα πράγματα που έχουν πει, πόσο με αγγίζουν.
Για τις στιγμές που κλαίει:
Κλαίω στη σκηνή όταν θυμάμαι τον πατέρα μου. Είναι τραγούδια που μου τον θυμίζουν και δεν μπορώ να κρατηθώ.
Δες ΕΔΩ τι έλεγε η Δέσποινα Βανδή πριν από 13 χρόνια.