Τον Αντώνη Λουδάρο φιλοξένησε αυτή την Κυριακή ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος στην εκπομπή JoinUs του ΣΚΑΙ.
Δες τι είπε...
Για τα πράγματα που του έμαθε η προηγούμενη σεζόν:
Η προηγούμενη σεζόν μου έμαθε ότι δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στις επιτυχίες μας και να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο γιατί πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα έρχεται η αποτυχία. Εξάσκησα την υπομονή. Τα Σαββατοκύριακα το πρωί ξυπνούσα με μεγάλη χαρά για να πάω. Αν ρωτήσεις, έχω την αίσθηση ότι θα σου πουν ότι ήμουν το πάρτι. Τους έκανα ανάστα ο κύριος. Αλλά περισσότερο πίσω από τις κάμερες. Νιώθω ότι έδεσα πιο πολύ με τους πίσω από τις κάμερες. Αν κάνω έναν απολογισμό θα κρατήσω μόνο θετικά. Το έκανα για την εμπειρία και βεβαίως το έκανα και για τα λεφτά. Δεν θα το έκανα τζάμπα.
Για τη στιγμή που τα βρήκε δύσκολα:
Όταν αποχώρησε η Ζήνα, ήταν ζόρικα. Ήμουν που ήμουν ψάρι, αποχωρεί η Ζήνα Κουτσελίνη που είχα συμφωνήσει μαζί της και ξαφνικά νιώθω ότι βρίσκομαι μόνος μου σε ένα άγνωστο τοπίο που πρέπει να περπατήσω. Και περπάτησα. Άλλοτε έπεσα, σημασία έχει ότι τερμάτισα.
Ακόμα και όταν λιγοψύχησα είπα «όχι Αντώνη, θα το πας μέχρι τέλους». Ήθελα να στηρίξω την επιλογή της Ζήνας και να το πάω μέχρι το τέλος της σεζόν.
Για το concept της εκπομπής «Σπίτι μου Σπιτάκι μου»:
Στο χώρο επιβεβαίωσα αυτό που σκεφτόμουν πολύ καιρό βλέποντας τηλεόραση. Ότι αυτά τα concept για μένα τουλάχιστον έχουν τελειώσει. Με αυτή τη θεματολογία. Νιώθω ότι ο σύγχρονος Έλληνας χρειάζεται κάτι καινούργιο, κάτι φρέσκο, κάτι πιο εναλλακτικό. Χρειάζεται μια θεματολογία που να ακουμπάει βεβαίως σε αυτή τη δομή αλλά θέλει κάτι παραπάνω. Γιατί αλλιώς είναι σα να είμαστε αρχές ’90, που ξανά μανά τα ίδια πράγματα. Γενικά, αυτού του είδους οι εκπομπές είναι καταδικασμένες. Θα μου πεις ότι υπάρχει άνθρωπος στην τηλεόραση που το κάνει πάρα πολύ πετυχημένα και μιλάω για την Ελένη Μενεγάκη. Αλλά εκεί πια θέλεις να δεις την Ελένη προσωπικά. Δεν με νοιάζει ακριβώς το πρόγραμμα. Βασικά με ενδιαφέρει το προϊόν «Ελένη Μενεγάκη».
Για την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου:
Δεν είμαι σίγουρος ότι τα επικριτικά σχόλια είναι για τη δουλειά της και αυτό με ενοχλεί πολύ. Ας γράφονται πράγματα για τη δουλειά. Όταν ανοίγεσαι σε ένα πεδίο που αφορά στην προσωπική ζωή του άλλου με ενοχλεί πολύ.
Για τις στιγμές που δεν νιώθει χαρούμενος:
Πάντα για κάποιο λόγο ένιωθα ότι δεν πρέπει να χαίρομαι. Έχει έναν εγωισμό πολύ μεγάλο το να σου λέει ο άλλος «συγχαρητήρια» και να λες «έλα μωρέ εντάξει». Είναι βλακεία μεγάλη να μη χαίρεσαι τις στιγμές σου.
Δες ΕΔΩ τον Αντώνη Λουδάρο... αγνώριστο.