Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος, δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου, αποφάσισε να κοινοποιήσει ένα πολύ προσωπικό του θέμα, που κρατούσε μυστικό για πολύ καιρό.
«Είμαι φορέας του HIV εδώ και 11 χρόνια» έγραψε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook θέλοντας με τον τρόπο αυτό να σπάσει τα ταμπού που συνοδεύουν τη συγκεκριμένη ασθένεια και να δώσει θάρρος, κουράγιο και πίστη σε όλους όσους αντιμετωπίζουν μια παρόμοια κατάσταση.
Τα σχόλια που συνόδευσαν την ανάρτησή του ήταν κάτι παραπάνω από συγκινητικά με τους διαδικτυακούς του φίλους να τον συγχαίρουν για την απόφασή του και να του δίνουν κουράγιο να συνεχίσει τον αγώνα που δίνει με το AIDS.
O δημοσιογράφος έγραψε χαρακτηριστικά:
«Eίμαι φορέας του ΗΙV εδώ και 11 χρόνια. Το έμαθα μια μέρα μετά τα γενέθλια μου με τη μάνα μου να περιμένει από έξω από το ιατρείο. Και τη νοσοκόμα να δίνει τις εξετάσεις σε όλους τους ασθενείς, κρατώντας δύο τρεις από μας. Εντάξει, το ψυλιάστηκα από την πρώτη στιγμή. Της λέω "μαντάμ αφού ξέρετε αυτό που ξέρω δεν το τελειώνουμε? Σας υπόσχομαι δεν θα πηδήξω από το μπαλκόνι". Aπό έξω με περιμένει η μάνα. "Της λέω μάλλον έχουμε πρόβλημα". Mου απαντάει η μάνα: "To μόνο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι έχεις χεστεί από τον φόβο σου". Γλυκιά Σοφία.
Την επόμενη και τις άλλες μέρες συνέχιζα να δουλεύω σαν τρελός. Κάποια βράδια έπεφτα στο πάτωμα σπαράζοντας από κλάμα. Δεν επέτρεψα όμως ούτε μια στιγμή στον HIV όπως και σε ότι άλλο να με αποσπάσει από τους στόχους μου.11 χρόνια μετά το κοινοποιώ για πολύ απλούς λόγους.
1. Με τη φαρμακολογική θεραπεία που παίρνω είναι ουσιαστικά αδύνατον να μεταδώσω τον ιό.
2. Δεν γουστάρω να φοβάμαι ή να απειλούμαι για ένα ιατρικό ατύχημα.
3. Εκεί έξω υπάρχουν πολλά παιδιά που τους τυχαίνει αυτό και σκέφτονται ακόμα και την αυτοκτονία. Τέρμα στον πανικό, τέρμα στη λύπηση.
4. Αν κάποιοι αύριο μετά από αυτή τη δημοσίευση δεν θέλουν να μου δώσουν το χέρι τους για χαιρέτημα, θα ξέρω ότι το δικό μου ήταν πάντα πιο καθαρό. Κοπανήθηκα στα πατώματα, ήρθε η ώρα να ξαναχορέψω πάνω τους.
5. O ρόλος μου σαν δημοσιογράφος είναι να επικοινωνώ την αλήθεια. Τη δική μου και των έξω. Αισθάνθηκα πολύ υποκριτικά και καταπιεσμένος τόσα χρόνια που δεν μίλησα ανοιχτά για αυτό. Και υπόλογος σε ανθρώπους που υποφέρουν από την ίδια καταπίεση.
6. Κοιμάμαι, ξυπνάω, γελάω, κλαίω, κάνω έρωτα, δουλεύω, λατρεύω κάθε φεγγαροηλιαχτίδα και ξέρω πως δεν θα πεθάνω από αυτό. Αυτό είναι ίσως το πιο καθαρό μήνυμα που ποστάρισα ποτέ, όποιο κι αν είναι το κόστος του. Δεν με ενδιαφέρει πλέον το πόσο κοστίζει το σαλέπι.
Είμαι ο ΤΑΖ και μολονότι δεν με λες ακριβώς χαρούμενο άνθρωπο, θα διεκδικώ το δικαίωμα στη χαρά όποιου του έχει στερηθεί. Ακόμα και με μπουνιές. Απελευθέρωσα από μέσα μου μια φορτωμένη από άλλους ντροπή. Όχι για τη δική μου αυτοπροβολή. Αλλά για τη ζωή των άλλων. Τον ομοίων μου και φοβισμένων, Δεν ζεις αν δεν αντιμετωπίζεις το κόστος της αλήθειας σου. Κι αν δεν το χρησιμοποιείς για να βοηθήσεις άλλους, απλά έρπεσαι».