Η οικογένεια Καντάμ φεύγει από την Ινδία και καταλήγει σ’ ένα επαρχιακό χωριό της Γαλλίας, όπου ο πατέρας, Παπά ανοίγει ένα ινδικό εστιατόριο. Το λάθος του βέβαια είναι ότι το τοποθετεί 30,5 μέτρα μακριά από το βραβευμένεο γαλλικό εστιατόριο της ψυχρής Μαντάμ Μαλορί. Εκείνη είναι εχθρική και προσπαθεί να τους διώξει. Όμως κάποια στιγμή γνωρίζει τον γιο της οικογένειας, τον Χασάν, ο οποίος της προτείνει να της ετοιμάσει μια ομελέτα και την εντυπωσιάζει συνδυάζοντας τη γαλλική με την ινδική κουζίνα.
Η απόσταση ανάμεσα στα δυο εστιατόρια είναι αρκετά μικρή και οι ήρωες τη διανύουν κατά τη διάρκεια της ταινίας αρκετές φορές. Στη πραγματικότητα όμως το ταξίδι στο οποίο αναφέρεται ο τίτλος είναι μεγαλύτερο και ξεκινάει από εκείνο το σημείο που εγκαταλείπουμε την ασφαλεια και τις συνήθειες μας και ανακαλύπτουμε κάτι καινούριο.
Πίσω από τη ταινία κρύβονται ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και η Όπρα Γουίνφρεϊ, οι οποίοι συνεργάζονται ξανά για πρώτη φορά μετά το 1985 και το Πορφυρό Χρώμα. Ο Σπίλμπεργκ μάλιστα ήταν εκείνος που πήρε τηλέφωνο την Έλεν Μίρεν για να της προτείνει το ρόλο της Μαντάμ Μαλορί και η Μίρεν δέχτηκε αμέσως, γιατί πίστευε ότι έτσι θα ζήσει το όνειρο της: να γίνει δηλαδή γαλλίδα ηθοποιός. Βέβαια η Μίρεν δε μπορεί να μαγειρέψει τίποτα και όταν κάνει κάτι καταπληκτικό συνήθως δε θυμάται πως το ετοίμασε, αλλά ποιος δίνει σημασία σε τέτοιες λεπτεμέρειες.
Αν και έρχεται λίγο καθυστερημένα στην Ελλάδα, η ταινία του Λάσε Χάλστρομ τα έχει πάει αρκετά καλά και έχει κερδίσει καλές κριτικές. Ακόμη και ιδιοκτήτης ινδικού εστιατορίου στο Λας Βέγκας έχει εκθειάσει τη ταινία, λέγοντας πόσο κοντά στη πραγματικότητα είναι.