Δεν θέλω να σε απογοητεύσω. Ίσως αυτό το κείμενο που θα διαβάσεις να μην έχει νόημα (από την άλλη τόσες άχρηστες πληροφορίες λαμβάνεις καθημερινά) αλλά προφανώς σε αυτές τις γραμμές θα ικανοποιήσω κυρίως την ανάγκη μου να εκμυστηρευτώ κάτι παράξενο που συνέβη τις τρεις τελευταίες φορές που πήγα στον κινηματογράφο. Το διάστημα που πέρασε, λοιπόν, είδα τις εξής ταινίες: «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε», «Φίλοι ή κάτι παραπάνω» και «Η λέσχη της κομψής αλητείας». Και οι τρεις ταινίες είχαν ένα κοινό σημείο: Αναφορές στην Ελλάδα. Το αστείο, βέβαια, είναι ότι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, στην αίθουσα αρχίζουν τα χαχανητά, οι ψίθυροι και ενίοτε κάποια επιφωνήματα. Δεν ξέρω, ξυπνάει το εθνικό μας φρόνημα; Μας φαίνεται παράξενο; Έχει απλά την πλάκα του; Λογικά θα μείνω με την απορία. Εν πάση περιπτώσει, παρακάτω θα βρεις τις ατάκες που είδα στη μεγάλη ελληνική μου οθόνη.
Το κορίτσι που εξαφανίστηκε: H Amy βρίσκεται στο σπίτι του Desi (ναι του Barney από το How I met your mother) και εκείνος σαν ερωτοχτυπημένος που είναι γυρνάει και της λέει: «Θα ταξιδέψουμε όλο τον κόσμο. Θα πάμε στην Ελλάδα και όλη μέρα θα παίζουμε scrabble και θα τρώμε χταπόδι». Περιττό να πω ότι εκείνη τη στιγμή στην αίθουσα έγινε χαμός. Κάποιοι μάλιστα ενθουσιάστηκαν τόσο που…χειροκρότησαν! Σε κάθε περίπτωση, προσπέρασα τη συγκεκριμένη πληροφορία και γυρνώντας στο σπίτι μου εστίασα την προσοχή μου στο τέλος της ταινίας.
Φίλοι ή κάτι παραπάνω: Στη συγκεκριμένη ταινία η αναφορά είναι τελείως ανούσια. O Ben, το αγόρι της Chandry γυρνάει τον κόσμο και την καλεί στο τηλέφωνο από τον εκάστοτε προορισμό του. «Είμαι στην Αθήνα και δεν έχω καθόλου καλό σήμα» είπε στο κορίτσι του. Σε αυτή την ατάκα ο ενθουσιασμός του κοινού ήταν σαφώς μικρότερος αλλά και πάλι, η διπλανή μου χασκογέλασε. Το προσπερνάω όμως και αυτό και σε παραπέμπω στην σαντουιτσάρα-σήμα κατατεθέν της ταινίας που μπορείς να μάθεις πώς να φτιάχνεις.
Η λέσχη της κομψής αλητείας: Εδώ οι αναφορές είναι αρκετές σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες, μιας και ένας εκ των μελών του λεγόμενου Riot Club είναι ελληνικής καταγωγής. Ο Dimitri Mitropoulos λοιπόν, ανήκει στη μυστική λέσχη των πλουσιόπαιδων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και εμείς γινόμαστε μάρτυρες του εξής διαλόγου: «Γιατί δεν πήρες Λαμποργκίνι;», τον ρωτάει ένας πλούσιος. «Είναι Έλληνας, μέτρα λιτότητας» απαντάει άλλος πλούσιος. Λίγο αργότερα, ο Dimitri βρίσκεται στο αμάξι με έναν επίσης πλούσιο ο οποίος του λέει ότι δεν περίμενε να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος (της λέσχης). «Γιατί; Επειδή είμαι Έλληνας;» λέει ο Dimitri εμφανώς τσαντισμένος για την έως και ρατσιστική αναφορά του συμφοιτητή του. Το τρολάρισμα συνεχίζεται και στο δείπνο όπου πετάγεται ένας (πλούσιος) φωνάζοντας ότι «αυτός εκεί θέλει ταραμοσαλάτα!».
Θα κλείσω όμως με την all time classic αγαπημένη μου αναφορά στην Ελλάδα. Πάτα play και απόλαυσε: