Δικτατορία, σεξουαλική κακοποίηση, φτώχεια. Δημιουργικότητα, ελπίδα, υπομονή και επιμονή. Ταλέντο και χρώμα. Μια ματιά αλλιώτικη. Μια ματιά ιβηρική στον δυτικό κόσμο, με έντονες αποχρώσεις και σχεδόν πάντα ίδιους πρωταγωνιστές.
Με θέματα συνήθως μελοδραματικά, με ένα χιούμορ καθημερινό (όπου το επιτρέπει το σενάριο), σε μια Ισπανία με χρώματα και μυρωδιές, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ έβγαλε το σινεμά της χώρας του, εκτός συνόρων.
Η πρώτη ταινία του που είδα ήταν το "Μίλα Της" (για πολλούς η καλύτερή του μεχρι σήμερα), η τελευταία ήταν το "Δεν κρατιέμαι" (για μένα η χειρότερή του μέχρι σήμερα) και η πιο σοκαριστική που θα έχω να θυμάμαι για την εικαστική της πληρότητα, είναι "Το Δέρμα που Κατοικώ".
Αν θες λοιπόν να "πιάσεις" τον Αμβοδόβαρ, ξεκίνα με τις ταινίες του που αγάπησα (εγώ και πολύς ακόμα κόσμος, βεβαίως- βεβαίως). Η σειρά δεν είναι χρονική, ούτε βαθμολογική. Είναι της αρεσκείας μου.
Το Δέρμα που Κατοικώ/ 2011
Μίλα Της/ 2002
Κακή εκπαίδευση/ 2004
Όλα για τη μητέρα μου/ 1999
Γύρνα πίσω/ 2006
Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης/ 1988
Matador/ 1986
Ραγισμένες αγκαλιές/ 2009
Δες εδώ τις αγαπημένες μας inspirational movies.