Τέσσερις άγνωστοι άνδρες βρίσκονται σ’ ένα καφενείο ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Σύντομα όμως θα ξεκινήσει μια συζήτηση για τα δυο φύλα και κατ’ επεκταση για τον έρωτα. Εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους, ο καθένας έχει και την δική του άποψη για τις γυναίκες. Για τον εδώ και τρεις δεκαετίες χήρο κυρ Πλάτωνα, η γυναίκα είναι κάτι ιερό, αλλά για τον Νίκο όλες οι γυναίκες είναι δόλιες. Ο Δημήτρης θέλει μια γυναίκα που θα του εξασφαλίσει μια ήσυχη και όμορφη ζωή, ενώ ο Αλέξανδρος διατηρεί κυρίως πλατωνικές σχέσεις με τις γυναίκες.
Καθόλη την διάρκεια της ταινίας επικρατεί μια θεατρικότητα, η οποία υποστηρίζεται από το ένα και μοναδικό σκηνικό: το καφενείο στο οποίο συναντιούνται οι τέσσερις χαρακτήρες. Όμως αυτό που κυριαρχεί, είναι και το στοιχείο το οποίο τράβηξε τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη εξ αρχής: το χιούμορ που κρύβεται πίσω από κάθε ατάκα. Ο δε Ρένος Χαραλαμπίδης την περιγράφει με τον πιο ταιριαστό τρόπο: σαν να βρίσκονται όλοι στο ίδιο καράβι και να προσπαθούν να φτάσουν κάπου.
Χιούμορ, ρομαντισμός, κυνισμός και πολλές καυστικές ατάκες. Μοιάζει σχεδόν με κάθε συζήτηση μας με τους φίλους μας.
Το ότι ένας από τους ηθοποιούς ήρθε στο καστ μια εβδομάδα πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, καθόλου δεν επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα, αφού η ταινία έχει ήδη αποσπάσει αρκετά βραβεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ.