Στην καρδιά της πόλης βρίσκεται μία όαση πράσινου που συνήθως την προσπερνούμε βιαστικοί. Ο Εθνικός Κήπος μπορεί να μην συγκρίνεται με τα πάρκα της Ολλανδίας, αλλά για τα αθηναϊκά δεδομένα είναι ό,τι πιο κοντινό μπορούμε να έχουμε σε αυτά.
Αλήθεια, ποια ήταν η τελευταία φορά που χάθηκες στα δρομάκια του; Ο Εθνικός Κήπος σφύζει από πράσινο και ζωή – είτε πρόκειται για τα πουλιά και τα σκυλάκια που βρίσκουν καταφύγιο εκεί, είτε για τους μόνιμους θαμώνες. Αθλητικοί τύποι, φοιτητές, συνταξιούχοι, ακόμα και γιάπηδες που το έσκασαν από τη δουλειά, απολαμβάνουν ο καθένας όσο και όπως μπορεί τις ομορφιές και τα facilities του Κήπου.
Οι fit απολαμβάνουν το τρέξιμο μακριά από την κίνηση των οχημάτων, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κάνουν τον περίπατό τους και ανταλλάζουν τα νέα της ημέρας, ενώ οι νεότεροι πιάνουν παγκάκι με τον καφέ τους και στρώνουν βιβλία και laptop για να κάνουν δουλειά.
Προσθέτοντας τον κήπο του Ζαππείου, το πάρκο έχει έκταση 285 στρέμματα – αρκετά για να χάσεις ωφέλιμα τον χρόνο σου. Εκτός από την πλούσια βλάστηση, στον κήπο θα δεις εναπομείναντα αρχαία, κίονες και μωσαϊκά, ενώ βρίσκονται επίσης οι προτομές του Ιωάννη Καποδίστρια, του Φιλέλληνα Εϋνάρδου, του εθνικού ποιητή Διονύσιου Σολωμού και του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Αρκεί μία «λάθος» στροφή στη Λεωφόρο Αμαλίας – ή σε κάποια από τις άλλες έξι εισόδους – για να βρεθείς σε ένα μέρος που μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής. Όσο πιο βαθιά προχωράς στο πάρκο τόσο περισσότερο ηρεμεί το μυαλό και το σώμα και το μόνο που μένει να σκέφτεσαι είναι γιατί δεν αφιερώνεις περισσότερες τέτοιες βόλτες στον εαυτό σου.
