Βιβλίο: Ένα μυθιστόρημα για τον χειμώνα σου: Δεκατρείς Νύχτες πριν το Ξημέρωμα

Οι Δεκατρείς Νύχτες πριν το Ξημέρωμα της Λιάνας Τσιρίδου, από τις εκδόσεις Ιβίσκος είναι ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Μια σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία κι ένα δράμα διαρκείας, εξετάζει σημερινά θέματα που δίνουν αφορμές για δράματα στην κοινωνία μας. 

Κορμός της ιστορίας είναι το πένθος και ο θυμός της “λογικής” και “συγκρατημένης” Ηρώς. Ζει την κομμένη της ζωή, μουρμουρίζοντας ρήματα, που σαν γνήσια φιλόλογος, ξέρει να τα κλείνει σε όλους τους χρόνους. 

Η Ηρώ μετράει τις τραγωδίες της ζωής της με απόλυτη εσωστρέφεια: δεν τις μοιράζεται με κανένα, ούτε καν με ψυχολόγο. Έτσι, η οδύνη, το πένθος και ο πόνος πετρώνουν στην καρδιά της και γίνονται ένα ηφαίστειο που κρατάει σε απόσταση όσους την αγαπούν: τον Στράτο, την φίλη της Νίκη, την κόρη της Άντρια.

Η Ηρώ έχασε τον άντρα της Αντρέα και την κόρη της Λίλα σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Όμως, μέσα στο αυτοκίνητο υπάρχει άλλη μια γυναίκα και το κοριτσάκι της. Όλοι μένουν στον τόπο εκτός από το κοριτσάκι. 

Κι εδώ αρχίζει η ελληνική τραγωδία. Η Ηρώ, μαζί με την οδύνη της απώλειας της κόρης της και του άντρα της, ανακαλύπτει την απόλυτη προδοσία: ότι η γυναίκα στο μοιραίο αυτοκίνητο ήταν η παιδική της φίλη Μιρέλλα και ότι το παιδί που επέζησε, η Άντρια, είναι νόθο παιδί του άντρα της και της παιδικής της φίλης. Στο μεταξύ, σπρωγμένη από την πίεση των φιλενάδων της, πριν καν μάθει για το πιο οδυνηρό σκέλος της τραγωδίας, η Ηρώ υιοθετεί τη μικρούλα Άντρια. Όταν μαθαίνει τίνος παιδί είναι, δυστυχώς, είναι αργά για να το αφήσει στο ίδρυμα. 

Έτσι, βρίσκεται να μεγαλώνει ένα παιδί που μισεί, αφού κάθε φορά που το βλέπει, της θυμίζει ένα κρεβάτι, αυτό που έκαναν οι δύο προδότες γεννήτορες του παιδιού. 

Η Ηρώ δεν μπορεί ούτε θέλει να ξεχάσει, κυρίως, πώς ο Θεός της πήρε το δικό της παιδί και άφησε το νόθο να ζει στη θέση του. 

“Ο πόνος δεν μοιράζεται. Είναι δικός σου, σαδιστικά δικός σου, δεν τελειώνει παρά μόνο με το τέλος σου”, αυτή είναι η φιλοσοφία της Ηρώς που για δεκατρία χρόνια αρνείται να αγαπήσει την ορφανή ψυχή που μεγαλώνει μέσα στο σπίτι της. Το μικρό, όμως, ορφανό είναι εκείνο που διψάει για λίγη αγάπη, ακροπατώντας μέσα στη νύχτα σιγά και διακριτικά για να κοιμάται στα πόδια του κρεβατιού της “νάνας”, αφού η λέξη “μητέρα” της είναι απαγορευμένη. 

Ώσπου το κορίτσι μεγαλώνει, μπαίνει στην εφηβεία και μεταμορφώνεται. Σε ένα παιδί επαναστατικό, που βάφει μαύρα τα μάτια, βγάζει γλώσσα, ζωγραφίζει εικόνες με μαύρο κάρβουνο και εξαφανίζεται με τις ώρες. 

Έτσι, αρχίζει η ένταση που θα φέρει την Ηρώ πρόσωπο με πρόσωπο με τις ανάγκες και την εξαντλημένη υπομονή της Άντριας. Και όπως σε όλες τις στιγμές της ζωής της, μια νέα τραγωδία θα αναγκάσει την Ηρώ να παραδεχτεί την Άντρια σαν κόρη της. 

Το μυθιστόρημα “Δεκατρείς Νύχτες πριν το Ξημέρωμα” της Λιάνας Τσιρίδου, εκδόσεις Ιβίσκος, είναι δυνατό αλλά χωρίς την κατάθλιψη και την απελπισία που συναντάει ο αναγνώστης σε άλλες ιστορίες. Η συγγραφέας προσεγγίζει τους ήρωες με μια ανθρωπιά και τρυφερότητα. Ταυτόχρονα, μέσα από τις ενδοσκοπήσεις της ηρωίδας, φέρνει στην επιφάνεια πολλές κοινωνικές συμβάσεις, όπως τους συμβατικούς γάμους, την παιδεία, την φιλία, τις προσδοκίες που έχει το κάθε παιδί από την οικογένειά του και τις πληγές που δημιουργούνται από γενιά σε γενιά.