Η μέρα στο γραφείο μόνο βαρετή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Πάνω από 10 και ώρες μοιραζόμαστε χαρές, λύπες αγωνίες και τρέλες. Ένα πράγμα όμως που μπορεί να χάνουμε γιατι περνάμε πολλές ώρες στη δουλειά είναι η γυμναστική. Εγώ παλιότερα έκανα πάνω από 3 φορές πιλάτες αλλά λόγω του παιδιού και της δουλειάς (αλλά και της κούρασης που νιώθω στο τέλος της ημέρας) είναι προς το παρόν αδύνατο να γυμναστώ.
Η Γιαννού από την άλλη, 2 με 3 φορές τη βδομάδα καταφέρνει (με πολύ τρέξιμο και αγώνα) προλαβαίνει να κάνει yoga. Τι γίνεται όμως που το καλοκαίρι είναι τόσο κοντά και η ιδέα του μπικίνι γίνεται ολοένα και πιο έντονη στο μυαλό μας; Eγώ με την Γιαννού πάντως δεν στεναχωριόμαστε καθόλου μιας και η λύση στο ''πρόβλημα'' μας βρίσκεται στην γυναστική στο γραφείο. Αμέ, γιατί όχι; Τόσα χρόνια που το προτείνουν στις εκπομπές, κάτι περισσότερο θα ξέρουν.
Εμείς το δοκιμάσαμε και σας το παρουσιάζουμε, για πάμε 1,2,3...
1. Το πρώτο που δοκιμάσαμε ήταν το τρέξιμο και συγκεκριμένα τα 20 μέτρα (μιας και η βεράντα του γραφείου είναι τεράστια). Έτσι λάβαμε θέσεις...
Είχαμε και τον ανταγωνισμό μας...
Αλλά από τα γέλια δεν καταφέραμε να δούμε να δούμε ποια τερμάτισε πρώτη.
2. Στην συνέχεια πειραματιστήκαμε με το step. Τα ψάθινα διακοσμητικά ήταν η ιδανική λύση και χωρίς δεύτερη σκέψη αρχίσαμε την εξάσκηση...
Κάναμε 2 σετ των 15 και η αλήθεια είναι ότι τα ψάθινα διακοσμητικά έκαναν την δουλειά τους. Η Γιαννού ως γκουρού της yoga τα χρησιμοποίησε για να κάνει μια άσκηση ισορροπίας!
3. Και ας περάσουμε στα δύσκολα και στις πιο απαιτητικές ασκήσεις! Βασικό ''όργανο γυμναστικής'' ήταν η καρέκλα του γραφείου και αμέσως αρχίσαμε τα καθίσματα. Με τη Νάνσυ, να μη μας δίνει καμία σημασία (γιατι άραγε;) εγώ και η Γιαννού παλεύαμε να ισορροπήσουμε στις συγκεκριμένες καρέκλες.
Μάθημα : Aν το επιχειρήσεις και εσύ επίλεξε κάποια σταθερή καρέκλα ΧΩΡΙΣ ροδάκια!
4. Ώρα ήταν να ασχοληθούμε με την ενδυνάμωση των χεριών (κάτι εμένα με καίει!). Βαράκια στο γραφείο δεν είχαμε, άρα τι καλύτερο από το να κρατήσουμε πολλά τεύχη του Down Town; Η Γιαννού τα τύλιξε (για να θυμίζουν βαράκια) και εγώ τα άφησα κανονικά για καλύτερο αποτέλεσμα...
Και αρχίσαμε εναλλάξ, πάνω - κάτω, πάνω - κάτω!
Μετά από πολλές επαναλήψεις, σταματήσαμε. Η αλήθεια είναι ότι μας άρεσε πολύ και την επόμενη μέρα νιώσαμε και τα χέρια μας πιασμένα (τέλειο;).
5. Last but not least, είπαμε #not στο ασανσέρ και ανεβήκαμε 3 ορόφους τρέχωντας. Κάπου εκεί, θέλαμε κάπου να κάτσουμε και να πιούμε νεράκι!
Ετυμηγορία;
Περάσαμε τέλεια (για άλλη μια φορά)...
Και ναι, γυμναστήκαμε!
