Το Hunger Games είναι από τις πιο αγαπημένες μου σειρές ταινιών. Τις περισσότερες φορές που το αναφέρω, νιώθω ότι οι γύρω μου με κοιτάνε περίεργα, τουλάχιστον μέχρι να τους εξηγήσω τους λόγους. Αυτό που συνέβει στο Ferguson στην Αμερική είναι ένας από αυτούς.
Μέσα σε όλοη την μπλοκμπαστερική του λάμψη το Hunger Games είναι μια όχι και τόσο καλά κρυμένη κοινωνικοπολιτική μελέτη, μέσα από τη ματιά μιας κοπέλας που άθελα της βρίσκεται στο επίκεντρο της επανάστασης. Κλισέ; Θα μπορούσε άνετα, αλλά είναι ο ίδιος ο χαρακτήρας της Katniss Everdeen, που αποτρέπει αυτήν την κατάληξη. Δεν είναι η anti-hero που τελικά θέλει πάση θυσία να πολεμήσει. Είναι η απλή κοπέλα που βλέπει έναν αστυνομικό να πυροβολεί και να σκοτώνει έναν 18χρονο, χωρίς λόγο. Με τα ίδια κίνητρα που ξεσηκώνονται οι κάτοικοι του Ferguson για την τιμωρία του αστυνομικού, ξεσηκώνεται και η Katniss για να σώσει την αδερφή της.
Καταλαβαίνω και μόνο να φαντάζομαι μπορώ, ότι αυτός είναι ο λόγος που οι διαδηλωτές του Ferguson χρησιμοποίησαν την ατάκα από την 3η ταινία της σειράς, Mockingjay Μέρος 1ο, για να δηλώσουν την οργή τους. «Αν καούμε, θα καείτε μαζί μας».
Στην Ταϊλάνδη, νέοι διαδηλωτές χρησιμοποίησαν τον επαναστατικό χαιρετισμό των Hunger Games (ένωσαν τα τρια μεσαία δάχτυλα τους, κι αφού τα φίλησαν σήκωσαν το χέρι ψηλά), κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στην οποία βρισκόταν και ο Πρωθυπουργός της χώρας. Γι’ αυτήν τους την κίνηση συνελήφθηκαν εκείνοι και ύστερα άλλοι που δήλωσαν με τον ίδιο τρόπο την συμπαράσταση τους στους νεαρούς. Το ίδιο συνέβη σε μια κοπέλα που έκανε τον χαιρετισμό σε κινηματογραφική αίθουσα, ενώ λίγο αργότερα δωρεάν εισιτήρια για την ταινία προσφέρθηκαν από οργάνωση κατά του στρατιωτικού καθεστώτος, για όσους ήθελαν να δουν την ταινία. Το αποτέλεσμα; να βγάλουν από τις αίθουσες τους την ταινία αρκετοί κινηματογράφοι. Δεν θέλει ιδιαίτερη σκέψη για να καταλάβουμε πως έγινε αυτό.
Και είναι αυτή η καταπίεση της Panem , η βία για να επιβιώσει η δικτατορία και η υπερβολή της διαφοράς συνθηκών ανάμεσα στους κατοίκους της Capitol και των υπόλοιπων Districts, που έχει φέρει το Hunger Games στο κέντρο των δηλώσεων και των κινήσεων πολλών πολιτικών και πολιτικών αναλυτών τις τελευταίες ημέρες.
Στο συντηριτικό site της Αμερικής Breitbart.com, η κριτική του John Nolte για την ταινία έκλεισε με την φράση «Για κάποιο λόγο νιώθω ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να δούμε μια ταινία σχετικά με την επανάσταση απέναντι σ’ έναν ψεύτη και παράνομο Πρόεδρο».
Άλλοι κρίνουν το Tea Party της Αμερικής, επειδή βλέπει την Capitol ως την τέλεια μεταφορά για την Κυβέρνηση Obama. Το δε Tea Party , για την ακρίβεια οι Tea Party Patriots έκαναν εκδήλωση Hunger Games, όπου έδειξαν video με νεαρούς επαναστάστες να παλεύουν με κυβερνητικούς που προσπαθούν να ελέγξουν τον πληθυσμό με κανονισμούς.
Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται που οι συντηρητικοί βλέπουν το Hunger Games ως ένα μέσο για να περάσουν τα μηνύματα τους κατά του Obama, το γεγονός παραμένει. Για άλλη μια φορά η ταινία σήκωσε συζητήσεις, γιατί αν την γδύσεις από την κινηματογραφική της υπερβολή είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα και ταυτόχρονα στην ιστορία.
Το πιο χαρακτηριστικό σχόλιο έρχεται από τον Andrew O’ Hehir, που προσπάθησε στο παρελθόν να μελετήσει τα Hunger Games και έκανε το ίδιο και με το Mockingjay:
«Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να περιγράψεις το Hunger Games ως μια δουλειά πολύ προσεκτικά υπολογισμένης ευφυίας, αλλά ένας από τους λόγους είναι ότι η παραβολή της Αυτοκρατορίας και της Αντίστασης φαίνεται τόσο σχετική, χωρίς να είναι συγκεκριμένη, και το ίδιο μπορεί να νιώσουν οι αναρχικοί και οι συντηρητικοί».